Optymalne warunki lakierowania
W poniższej publikacji przedstawiamy najważniejsze reguły, jakie powinny być stosowane podczas pracy serwisu blacharsko-lakierniczego.
Są to zalecenia pozwalające uzyskać najwyższą jakość powłok oraz rozsądnie redukować koszty związane z prowadzeniem działalności.
-We wszystkich pomieszczeniach należy zapewnić maksymalną czystość otoczenia i powietrza.
-Dla zapewnienia czystej i poprawnej technologicznie aplikacji produktów należy:
- stosować sitka i ściereczki lakiernicze,
- starannie zamykać pojemniki z materiałami lakierniczymi, szczególnie dotyczy to utwardzaczy,
- używać kombinezonów antystatycznych,
- unikać przenoszenia pyłu z hali i przygotowalni do kabiny lakierniczej,
- utrzymywać w czystości i dobrym stanie technicznym sprzęt do aplikacji powłok,
- stosować odciąg pyłów szlifierskich i szlifować przede wszystkim na sucho i maszyną,
- unikać stosowania dodatków antysilikonowych i środków pielęgnacyjnych w aerozolu oraz produktów zawierających silikon,
- ściśle stosować się do zaleceń aplikacji podanych w kartach technicznych produktów.
-Najlepsze wyniki lakierowania (rozlewność materiału, trwałość powłoki, połysk itp.) otrzymuje się w temperaturze pokojowej (20-22oC) i z zastosowaniem “średnich” utwardzaczy i rozcieńczalników.
-Utrzymanie takiej temperatury powinno być również zapewnione w magazynie produktów lakierniczych i na hali. W przypadku produktów wodorozcieńczalnych nie wolno dopuszczać, by temperatura w magazynie spadła poniżej 4oC.
-Wilgotność powietrza podczas aplikacji materiałów lakierniczych nie powinna przekraczać 50-60% (jest to szczególnie istotne podczas pracy z materiałami wodorozcieńczalnymi i innymi wrażliwymi na wilgoć, np. epoksydowymi).
-Oświetlenie stanowisk roboczych powinno być możliwie najbardziej zbliżone do oświetlenia naturalnego. Tam, gdzie to możliwe, należy wykorzystywać światło dzienne. Z uwagi na możliwość popełnienia błędu podczas doboru koloru do lakierowanego pojazdu, należy unikać pokrywania ścian lakierni kolorowymi farbami. Kolor biały jest tu najbardziej odpowiedni.
-Zapotrzebowanie na sprężone powietrze jest obliczane indywidualnie, zależnie od sprzętu, jaki pracuje w warsztacie (pistolety nisko/wysokociśnieniowe, szlifierki pneumatyczne/ elektryczne itp.).
-Wartość ciśnienia roboczego urządzeń napędzanych sprężonym powietrzem podaje ich producent.
-Okresowo (2-3 razy w roku) należy sprawdzać czystość techniczną powietrza w instalacji, konserwować kompresor i kontrolować jego sprawność zgodnie z zaleceniami producenta sprzętu.
-Z częstotliwością zależną od intensywności eksploatacji i zgodnie z zaleceniami producenta, należy poddawać konserwacji kabinę lakierniczą (sprawdzanie szczelności z kontrolą wartości podciśnienia, regulacja palnika, kontrola szybkości nagrzewania i uzyskiwanej temperatury wygrzewania i lakierowania, wymiana filtrów podłogowych i sufitowych, odświeżanie powłoki antyadhezyjnej).
-W przypadku materiałów wodnych konieczne jest zapewnienie szybkości wymiany powietrza w kabinie nie mniejszej niż 24000 m3/h oraz szybkości opadu pionowego powietrza nie mniejszej niż 0,25 m/s.
-Jeżeli sprężarka nie posiada kompletu filtrów, zaleca się oddzielne sprężarki i odrębne instalacje powietrzne dla działu blacharni-lakierni oraz działu mechanicznego. Pozwala to uniknąć nadmiernego zanieczyszczenia powietrza w dziale blacharni-lakierni. W każdym wypadku należy stosować odstojniki wody i oleju przy każdym z ujęć powietrza.
-W miarę możliwości zaleca się również oddzielenie serwisu napraw mechanicznych od serwisu blacharsko-lakierniczego.
-Należy rozsądnie szacować ilość wszelkich materiałów potrzebnych do naprawy (ograniczenie ilości groźnych dla środowiska odpadów i kosztów związanych z utylizacją i gospodarką produktami). Szczególnie dotyczy to materiałów dwuskładnikowych.
W poniższej publikacji przedstawiamy najważniejsze reguły, jakie powinny być stosowane podczas pracy serwisu blacharsko-lakierniczego.
Są to zalecenia pozwalające uzyskać najwyższą jakość powłok oraz rozsądnie redukować koszty związane z prowadzeniem działalności.
-We wszystkich pomieszczeniach należy zapewnić maksymalną czystość otoczenia i powietrza.
-Dla zapewnienia czystej i poprawnej technologicznie aplikacji produktów należy:
- stosować sitka i ściereczki lakiernicze,
- starannie zamykać pojemniki z materiałami lakierniczymi, szczególnie dotyczy to utwardzaczy,
- używać kombinezonów antystatycznych,
- unikać przenoszenia pyłu z hali i przygotowalni do kabiny lakierniczej,
- utrzymywać w czystości i dobrym stanie technicznym sprzęt do aplikacji powłok,
- stosować odciąg pyłów szlifierskich i szlifować przede wszystkim na sucho i maszyną,
- unikać stosowania dodatków antysilikonowych i środków pielęgnacyjnych w aerozolu oraz produktów zawierających silikon,
- ściśle stosować się do zaleceń aplikacji podanych w kartach technicznych produktów.
-Najlepsze wyniki lakierowania (rozlewność materiału, trwałość powłoki, połysk itp.) otrzymuje się w temperaturze pokojowej (20-22oC) i z zastosowaniem “średnich” utwardzaczy i rozcieńczalników.
-Utrzymanie takiej temperatury powinno być również zapewnione w magazynie produktów lakierniczych i na hali. W przypadku produktów wodorozcieńczalnych nie wolno dopuszczać, by temperatura w magazynie spadła poniżej 4oC.
-Wilgotność powietrza podczas aplikacji materiałów lakierniczych nie powinna przekraczać 50-60% (jest to szczególnie istotne podczas pracy z materiałami wodorozcieńczalnymi i innymi wrażliwymi na wilgoć, np. epoksydowymi).
-Oświetlenie stanowisk roboczych powinno być możliwie najbardziej zbliżone do oświetlenia naturalnego. Tam, gdzie to możliwe, należy wykorzystywać światło dzienne. Z uwagi na możliwość popełnienia błędu podczas doboru koloru do lakierowanego pojazdu, należy unikać pokrywania ścian lakierni kolorowymi farbami. Kolor biały jest tu najbardziej odpowiedni.
-Zapotrzebowanie na sprężone powietrze jest obliczane indywidualnie, zależnie od sprzętu, jaki pracuje w warsztacie (pistolety nisko/wysokociśnieniowe, szlifierki pneumatyczne/ elektryczne itp.).
-Wartość ciśnienia roboczego urządzeń napędzanych sprężonym powietrzem podaje ich producent.
-Okresowo (2-3 razy w roku) należy sprawdzać czystość techniczną powietrza w instalacji, konserwować kompresor i kontrolować jego sprawność zgodnie z zaleceniami producenta sprzętu.
-Z częstotliwością zależną od intensywności eksploatacji i zgodnie z zaleceniami producenta, należy poddawać konserwacji kabinę lakierniczą (sprawdzanie szczelności z kontrolą wartości podciśnienia, regulacja palnika, kontrola szybkości nagrzewania i uzyskiwanej temperatury wygrzewania i lakierowania, wymiana filtrów podłogowych i sufitowych, odświeżanie powłoki antyadhezyjnej).
-W przypadku materiałów wodnych konieczne jest zapewnienie szybkości wymiany powietrza w kabinie nie mniejszej niż 24000 m3/h oraz szybkości opadu pionowego powietrza nie mniejszej niż 0,25 m/s.
-Jeżeli sprężarka nie posiada kompletu filtrów, zaleca się oddzielne sprężarki i odrębne instalacje powietrzne dla działu blacharni-lakierni oraz działu mechanicznego. Pozwala to uniknąć nadmiernego zanieczyszczenia powietrza w dziale blacharni-lakierni. W każdym wypadku należy stosować odstojniki wody i oleju przy każdym z ujęć powietrza.
-W miarę możliwości zaleca się również oddzielenie serwisu napraw mechanicznych od serwisu blacharsko-lakierniczego.
-Należy rozsądnie szacować ilość wszelkich materiałów potrzebnych do naprawy (ograniczenie ilości groźnych dla środowiska odpadów i kosztów związanych z utylizacją i gospodarką produktami). Szczególnie dotyczy to materiałów dwuskładnikowych.
Komentarze (0)