Zespół Szkół Samochodowych w Radomiu mieszczący się przy ul. 25 –go Czerwca 66 (dawna ulica 1 –go Maja), a przed II Wojną Światową ulicy Wysokiej jest kontynuatorem szkolnictwa zawodowego zapoczątkowanego przez powstałą w 1904 r. najstarszą w Radomiu Szkołę Zawodową pod nazwą Miejskiej Szkoły Rzemiosł, którą jeszcze w latach międzywojennych XX wieku przemianowano w Miejską Szkołę Rzemieślniczo-Przemysłową im. J.Kilińskiego.

Po II wojnie światowej w budynku szkoły utworzono Liceum i Gimnazjum Mechaniczne, z których reaktywowano Technikum Mechaniczne. Po przeniesieniu na początku lat 50 –tych Szkół Mechanicznych do budynku przy ulicy Kościuszki 7, utworzono Technikum Drogowe, które w 1955 r. przekształcone zostało na Technikum Samochodowe. Po dwóch latach istnienia samochodówki dokonano naboru młodzieży do 3-letniej Zasadniczej Szkoły Samochodowej. Rok 1955 jest początkiem powstania w Radomiu szkolnictwa samochodowego, które kształciło techników i mechaników samochodowych dla zaspokojenia rynku usług motoryzacyjnych w zakładach pracy i przedsiębiorstwach komunikacji samochodowej – tabor autobusowy oraz ciężarowy. W dniu 1 września 1973 r. na podstawie decyzji władz oświatowych szkoła została przemianowana na Zespół Szkół Samochodowych w Radomiu.


Powyższy system kształcenia w Zespole Szkół Samochodowych był kontynuowany do początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, gdy po wprowadzeniu możliwości zdobycia licencjackiego wykształcenia po maturze młodzież nie decydowała się już na przedłużenie kształcenia na poziomie średnim zawodowym, dlatego też zaniechano naboru do szkół typu ponadgimnazjalnego. Przy wzrastającym zakresie kształcenia w zawodach związanych z motoryzacją konieczna była rozbudowa bazy dydaktycznej szkoły i warsztatów szkolnych, oddano do użytku salę gimnastyczną, trzykondygnacyjny budynek dydaktyczny, warsztaty szkolne oraz pracownię samochodową. Baza ta stanowiła zaplecze do kształcenia młodzieży w zawodach związanych z motoryzacją. W szkole istniały pracownie przedmiotowe: ogólnokształcące, zawodowe, przedmiotów pomocniczych oraz pracownia samochodowa dla uczniów klas maturalnych. Wyposażenie warsztatów szkolnych, organizacja ich funkcjonowania jako gospodarstwa pomocniczego jednostki budżetowej zaspokajały ówczesny profil działalności usługowo-produkcyjnej będącej podstawą realizacji planu dydaktycznego w zakresie zdobywania niezbędnych umiejętności i nawyków dla zawodu mechanika pojazdów samochodowych. Uczniowie zdobywali również pozwolenia na prowadzenie pojazdów samochodowych kategorii “B”. Na działach pomocniczych warsztatów szkolnych: obróbka ręczna metali, obróbka mechaniczna metali, spawalnictwo gazowe i elektryczne oraz obróbka cieplna i plastyczna metali uczniowie wykonywali w kooperacji z zakładami zlecone prace. Natomiast na działach samochodowych: naprawa podwozi, naprawa silników, naprawa podzespołów samochodowych oraz działach elektrotechniki samochodowej warsztaty na zlecenie zakładów przemysłowych lub firm transportowych wykonywały naprawy główne samochodów, silników, podzespołów oraz osprzętu elektrycznego.
Do początku lat dziewięćdziesiątych tj. do czasu wprowadzania gospodarki rynkowej i załamywania się gospodarki planowej wszelkie kontakty kooperacji produkcyjno-usługowej uległy zerwaniu, nie z winy warsztatów szkolnych. Warsztaty Szkolne stanęły przed trudnym zadaniem zapewnienia frontu prac usługowo–produkcyjnych dla wypracowania funduszy niezbędnych do funkcjonowania jako gospodarstwo pomocnicze, a przede wszystkim do stworzenia warunków realizacji programu dydaktycznego na poszczególnych działach szkoleniowo-produkcyjnych i usługowych. Głównym działem usługowym dającym największe dochody oraz zapewniającym bardzo obszerny zakres realizacji programu nauczania jest dział obsług i przeglądów technicznych, który działa przy Stacji Kontroli Pojazdów dla pojazdów o dmc 3,5t. Przez kilka lat warsztaty świadczyły usługi w zakresie napraw głównych silników i podzespołów samochodów Polonez, Żuk i Nysa dla potrzeb Komendy Wojewódzkiej Policji w Radomiu, lecz z chwilą wprowadzenia do Policji nowego taboru samochodowego zachodnich marek i wycofywania się z eksploatacji ww. pojazdów współpraca w zakresie świadczenia usług naprawczych została przerwana. Pozostały tylko usługi dla ludności w naprawach PF-126p, Polonez, FSO 1500, Żuk, Skoda, Lada, lecz tu też na skutek zwiększonego importu indywidualnego samochodów innych marek ilość naszych usług zmniejszyła się, a sprowadzanych samochodów nie można było naprawiać ze względu na brak narzędzi i oprzyrządowania.
Warsztaty podpisały umowę z Fabryką Samochodów Osobowych na Żeraniu w Warszawie na prowadzenie Autoryzowanej Stacji Obsługi Samochodów Poloneza. Z chwilą wejścia na rynek samochodów marki Daewoo zakres usług “Samochodówki” został poszerzony o modele samochodów schodzących z taśm montażowych koncernu. Wejście do działalności usługowej nowych samochodów zapewniło uczniom wykonywanie usług gwarancyjnych i pogwarancyjnych samochodów z nowszymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi – komputerową diagnostykę układów zasilania, elementy elektroniki pokładowej, układu jezdnego, klimatyzacji, poduszek powietrznych, ABS itp. Umowę z warsztatami fabryka podpisała, ale we własnym zakresie Warsztaty Szkolne musiały pokryć koszty wyposażenia stanowisk kontrolno– obsługowych w niezbędne narzędzia specjalistyczne, sprzęt komputerowy z oprogramowaniem i literaturą, instrukcje obsług i napraw. Dla zapewnienia frontu prac na działach pomocniczych rozpoczęto produkcję kluczy, narzędzi naprawczych, ściągaczy oraz podstawek samochodowych i klinów zabezpieczających koła samochodów. Została nawiązana współpraca z warsztatami, hurtowniami i sklepami motoryzacyjnymi w zakresie sprzedaży tych wyrobów. Pod zapotrzebowanie lokalnego rynku w Warsztatach Szkolnych wykonywano wieszaki skrzynek balkonowych, zawieszki towarowe do regałów sklepowych, elementy ogrodzeń, a przez dwa lata na zamówienie sklepów Społem wykonywaliśmy również podstawki pod znicze. Uczniowie przy produkcji tych podstawek realizowali częściowo program obróbki ręcznej metali, a mianowicie: trasowanie, cięcie blachy, wyginanie ręczne i mechaniczne, zgrzewanie, toczenie stopek, wiercenie i gwintowanie. Przy produkcji wyrobów uczniowie z działów pomocniczych mają możliwość realizacji większości haseł wynikających z programu nauczania. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych z powodu zmniejszającej się liczby klientów na usługi motoryzacyjne, wycofywane z eksploatacji samochody polskiej produkcji i indywidualny import samochodów zachodnich i japońskich oraz konieczność przystosowania szkolenia praktycznego do nowych wymogów przygotowania młodzieży do egzaminów odbywających się przed zewnętrznymi komisjami egzaminacyjnymi wg standaryzowanych kryteriów przebiegu egzaminowania w części teoretycznej egzaminu testowego i prób pracy w części praktycznej.
W celu stworzenia warunków odpowiadających wymogom nauki zawodu w zreformowanym systemie kształcenia i zastąpienia nauczania w procesie usługowym i produkcyjnym na nauczanie prowadzone w pracowniach przedmiotowych i salach ćwiczeniowych, “Samochodówka” we własnym zakresie zorganizowała następujące pracownie warsztatowe: ogólna pracownia warsztatowa, pracownia weryfikacji części samochodowych, dwie pracownie elektrotechniki samochodowej, pracownia naprawy układów zasilania silników z zapłonem samoczynnym, pracownia silników samochodowych, pracownia samochodowa Peugeot, dział naprawy podwozi samochodowych i obsług technicznych, dział obsług i przeglądów technicznych w ramach którego działa Stacja Kontroli Pojazdów, dział napraw nadwozi.
Wszystkie działy warsztatowe mają możliwość korzystania ze sprężonego powietrza o ciśnieniu roboczym do 8 atm. posiadamy centralną sprężarkownię ze zbiornikiem powietrza o pojemności 6 m3. Ponadto w warsztatach funkcjonują następujące działy pomocnicze dla klas pierwszych szkoły zasadniczej i technikum: obróbka ręczna metalu, obróbka mechaniczna metali, dział spawalnictwa i dział obróbki cieplnej.

Dział spawalni i naprawy nadwozi samochodowych

Stanowiska kontrolne w Stacji Kontroli Pojazdów dla pojazdów o masie całkowitej do 3,5 t.

Przekroje i pomoce dydaktyczne w pracowni elektrotechniki samochodowej.

Ćwiczenia w pracowni



Stanowiska dydaktyczne w pracowni weryfikacji części samochodowych.

Stanowiska ćwiczeniowe i pomoce dydaktyczne w pracowni układów zasilania silników.

Stanowisko dydaktyczne w pracowni samochodowej.

W szkole i warsztatach szkolnych pracuje około 150 osób nauczycieli przedmiotów teoretycznych, nauczycieli praktycznej nauki zawodu oraz pracowników administracyjno-technicznych i obsługowych. W szkole istnieje 40 oddziałów, w których naukę pobiera około 1200 młodzieży i osób dorosłych. Z uwagi na specyfikę szkoły jako szkoły zawodowej, jej absolwenci nie byli finalistami olimpiad przedmiotów ścisłych, ale w ostatnim dziesięcioleciu byli finalistami ogólnokrajowych turniejów technicznych i motoryzacyjnych.
W bieżącym roku kalendarzowym odbędzie się Jubileusz 100-lecia Szkoły, w której radomska “Samochodówka” posiada swoją 49-letnią historię.