Hałas emitowany przez hamulce może wynikać z różnych przyczyn związanych ze wszystkimi elementami układu hamulcowego lub bezpośrednio ze sposobu montażu.

Nadmierna korozja, zablokowane lub wygięte prowadnice zacisków, częściowo zatarte zaciski hamulcowe, nagromadzony brud lub pył hamulcowy, nadmierne odchylenia w grubości tarczy hamulcowej czy zużyte tarcze – każdy z wymienionych elementów przyczynia się do powstawania wibracji pomiędzy tarczą a klockiem hamulcowym, powodując hałas. Najczęstszą przyczyną hałasu jest oddziaływanie na siebie elementów układu hamulcowego, może się jednak zdarzyć, że pisk będzie słyszalny również w sytuacji, gdy ruch podczas hamowania spowoduje przesunięcie się innej części, zwykle w elementach układu kierowniczego, silnika lub zawieszeniu skrzyni biegów.
Istnieją różne rodzaje hałasu emitowanego przez hamulce. Wszystkie określa się za pomocą częstotliwości wibracji. Powszechne rodzaje hałasu emitowanego przez hamulce można podsumować następująco:

• wibracje hamulców (o niskiej częstotliwości, poniżej 300 Hz) – przyczyną powstania może być nieprawidłowy montaż tarczy hamulcowej na piaście, uszkodzenie tarczy, zbyt wysokie odchylenia w grubości tarczy lub jej zużycie;
• pisk (wibracje o średniej częstotliwości, od 300 Hz do 5 kHz) – przyczyną powstania może być kleista powierzchnia tłoka zacisku hamulcowego lub prowadnic zacisków, nieprawidłowy montaż klocków hamulcowych, mocno zużyte tarcze, a także nacięcia na materiale ciernym klocków;
• skrzypienie (wibracje o wysokiej częstotliwości, powyżej 5 kHz)– zwykle spowodowane jest wibracjami materiału ciernego klocka w trakcie pracy na tarczy;
• ultradźwięki (wibracje o bardzo wysokiej częstotliwości, ponad 12 kHz, wartość ta przekracza poziom słyszalny dla człowieka).

Poza wskazanymi rodzajami hałas może brzmieć również jak zgrzytanie, które zwykle spowodowane jest pełnym zużyciem materiału ciernego (klocki i tarcze trą bezpośrednio metalem o metal), skrobanie, które może oznaczać obecność ciała obcego pomiędzy powierzchnią klocka i tarczy hamulcowej.

Dlaczego na kole kierownicy podczas hamowania wyczuwalne są drgania?
Główną przyczynę tego zjawiska stanowią odchylenia w grubości tarczy. W celu uzyskania efektywnych parametrów hamowania tarcza powinna mieć stałą grubość – innymi słowy, obie powierzchnie tarcia, strona zewnętrzna i wewnętrzna, powinny być idealnie równoległe względem siebie. 
W trakcie hamowania, gdy tarcza jest nierówna, klocki hamulcowe dociskają cieńsze obszary tarczy na zmianę z grubszymi. W efekcie powoduje to skok klocka hamulcowego, którego siła jest przenoszona po tłoku zacisku, następnie za pośrednictwem płynu hamulcowego na pedał hamulca lub na koło kierownicy. Zjawisko to nazywa się biciem tarcz hamulcowych.
Jeżeli powierzchnia tarczy staje się nierówna dopiero po pewnym czasie od montażu – już w trakcie użytkowania – przyczyn bicia należy szukać wśród pozostałych elementów układu. Przykładowo problem może leżeć w dużym zużyciu łożysk kół. Inną możliwą przyczyną jest nieodpowiednie zamocowanie kół. Dokręcanie koła bez zachowania właściwej kolejności i momentu dokręcania śrub może powodować nierównomierne przyleganie części mocującej tarczy hamulcowej do piasty. Podobnie jest w przypadku zastosowania niewłaściwego momentu dokręcenia śruby pozycjonującej.

Jak zaradzić drganiom i hałasom podczas hamowania?
Wibracje hamulców można praktycznie wyeliminować, postępując zgodnie z kilkoma prostymi zasadami. Przed zamocowaniem tarczy należy sprawdzić jej grubość. Za pomocą mikrometra zmierz grubość tarcz hamulcowych – 10 mm od zewnętrznej krawędzi na ośmiu równo odległych punktach jej obwodu – nigdy nie określaj wartości pomiaru na podstawie jednego punktu. Porównaj wyniki ze specyfikacją. Jeżeli nie pokrywają się z poziomem tolerancji producenta, tarcze nie nadają się do dalszej eksploatacji i należy je wymienić. Ogólne maksymalne dopuszczalne odchylenie w grubości tarczy wynosi około 0,01 mm.
Upewnij się, że zarówno części mocowania piasty, jak i tarczy zostały dokładnie wyczyszczone, nie ma na nich rdzy lub innych zabrudzeń czy smaru. Użyj ściereczki i odpowiedniego rozpuszczalnika, aby wyczyścić tarczę. Piastę wyczyść miękką szczoteczką drucianą lub miękkim papierem ściernym.
Po jej zamocowaniu użyj czujnika zegarowego, by sprawdzić bicie boczne. Czujnik zegarowy należy bezpiecznie zamocować na nieruchomym elemencie, np. na wahaczu. Ustaw sondę pomiarową czujnika zegarowego na około 10 mm od zewnętrznej krawędzi tarczy, ustaw wartość na zero i obróć ręcznie o 360°, zapisując zmiany w biciu bocznym. Mimo iż tolerancje będą się różnić w zależności od marki lub modelu pojazdu, wartości rzędu 0,05-0,10 mm stanowią dobry punkt odniesienia dla maksymalnej granicy bicia.
Upewnij się, że jarzmo hamulca jest czyste, a prowadnice pozbawione rdzy i poruszają się swobodnie. Dokręć wszystkie mocowania koła według poprawnego schematu i przy zachowaniu odpowiednich wartości momentu obrotowego. Zawsze postępuj według instrukcji producenta.
W ostatnich latach wzrosło zapotrzebowanie na wyższą wydajność i mniejszą masę nowoczesnych samochodów, co doprowadziło do zmian materiałowych oraz wprowadzenia dodatkowych procesów przeciwdziałających wibracjom w układzie hamulcowym.

Materiał firmy 
Delphi Technologies