Otóż, prawda jest taka, że nie ma kabli zapłonowych przeznaczonych jedynie do samochodów z instalacją gazową. Są jednak takie, których konstrukcja sprzyja prawidłowemu funkcjonowaniu zapłonu w autach zasilanych propanem‑butanem lub sprężonym gazem ziemnym. Mowa tu o przewodach z rdzeniem ferrytowym. Rzecz w tym, że kable tego typu cechują się dobrym przewodnictwem elektrycznym. Swój niski opór (zaledwie 5,6 kilooma na metr przewodu) ułatwiający rozruch silnika oraz sprzyjający pracy całego układu zapłonowego bez zbędnego obciążenia zawdzięczają rdzeniowi wykonanemu z ferrytu i otaczającej go spirali sporządzonej z drutu stalowego. Zarówno ferryt, jak i stal są bowiem dobrymi przewodnikami. Jednocześnie dzięki zastosowaniu ferrytu oraz gęsto nań nawiniętych zwojów cienkiego stalowego drutu wysokiej jakości (50 zwojów na cm) pole elektromagnetyczne powstające przy przepływie prądu koncentruje się we wnętrzu kabla. Ma to dwojaki skutek. Po pierwsze, siłą rzeczy mniejsze są wtedy zakłócenia elektromagnetyczne emitowane przez przewody, mogące powodować złe działanie coraz liczniejszych urządzeń elektronicznych stosowanych we współczesnych samochodach. Po drugie, zmagazynowana w ten sposób w kablach energia jest częściowo oddawana dzięki zjawisku indukcji, co sprawia, że iskra na świecy jest silniejsza i trwa dłużej. Tym samym zapłon staje się pewniejszy, wzrasta też sprawność silnika. Prawdą natomiast nie jest, że do silników zasilanych płynnym gazem niezbędne są przewody zapłonowe o większej odporności temperaturowej. Z pewnością to nie zaszkodzi, ale też nie pomoże. Spalaniu gazu rzeczywiście towarzyszy wyższa temperatura, lecz skutki tego poza wnętrzem cylindra są mało odczuwalne. Głowica w pobliżu świec i same świece nagrzewają się bowiem do temperatury tylko o ok. 5° C wyższej niż przy zasilaniu benzyną. A to dla dobrych przewodów nie ma większego znaczenia. Nieporównywalnie bardziej istotne jest, by w autach korzystających z LPG kable wysokiego napięcia nie powodowały zbyt dużego spadku napięcia. Żeby doszło do przeskoku iskry, wartość napięcia na elektrodach świec musi być bowiem w przypadku gazu wyraźnie wyższa niż przy benzynie. To właśnie dlatego przewody o rdzeniu węglowym cechujące się z natury znacznym oporem (powyżej 7 kiloomów na metr) są odradzane przez wielu producentów samochodów do aut z instalacją LPG lub CNG.

• Wymieniaj przewody co 30 000 km lub raz na 3 lata.

• Zakładaj zawsze komplet nowych przewodów, a nie pojedyncze sztuki. Przewody pojedyncze stosuj wyłącznie w nagłych przypadkach. Nie dotykaj przewodów podczas pracy silnika, gdyż grozi to porażeniem elektrycznym.

• Przewody zdejmuj, gdy silnik jest zimny, gdyż mniejsze jest wówczas niebezpieczeństwo zerwania końcówki metalowej z przewodu. Nie ciągnij za przewód!

• Jeśli to możliwe, wymieniaj przewody jeden po drugim.Nie ma bowiem wówczas ryzyka, że się pomylisz i któreś nieprawidłowo podłączysz, przez co nie będziesz w stanie uruchomić silnika.

• Zwróć szczególną uwagę na montaż przewodów w aparacie zapłonowym i cewce. Pod gumowymi końcówkami zapewniającymi hermetyczność połączenia gromadzi się powietrze, które podczas pracy silnika nagrzewa się, powodując niekiedy, że końcówki strzelają jak korki od szampana, zrywając w efekcie połączenie elektryczne.

• Świecenie i iskrzenie przewodów widoczne w ciemności niekoniecznie musi być spowodowane „przebiciem” kabla.Przepływ prądu wysokiego napięcia w przewodzie sprawia, że powietrze wokół kabla ulega silnej jonizacji, przez co pojawiają się zewnętrzne wyładowania elektryczne. Zjawisko takie nie zagraża porażeniem elektrycznym (przewody nie „kopią”).

• Po wymianie lub czyszczeniu świec zwróć szczególną uwagę na prawidłowe założenie przewodów. Przy właściwym montażu końcówka metalowa kabla w wyczuwalny sposób wskoczy na swe miejsce na świecy, a towarzyszyć temu będzie dźwięk podobny do zapinania zatrzasku.

• Nieprawidłowy montaż przewodów na świecach, aparacie zapłonowym oraz cewce może powodować „skakanie iskry”, co często prowadzi do punktowego przepalenia gumowej osłony (końcówki) przewodu.