Przegląd techniczny układu EPS Fiata Stilo (II) W poprzednim artykule przedstawiliśmy sposób wymiany komponentów podlegających zużyciu, które wchodzą w skład układu EPS Fiata Stilo, Bravo i Idea (a więc także Lancii Musa). Tym razem skupimy się na wymianie elementów, które mimo że nie podlegają zużyciu, mogą stwarzać pewne problemy.

Opiszemy również, w jaki sposób należy wykonywać prace na silniku i na czujniku optycznym.
Dla ułatwienia kontynuujemy numerację z poprzedniego artykułu.
L. Wymienić wszystkie pozostałe elementy podlegające zużyciu (nawet te działające), które wcześniej czy później zaczną stwarzać problemy, czyli przekaźnik (W-01005 lub W-01005A – fot. 14, czerwona strzałka), mosfety i chip sterujący silnikiem (W-01016 lub W-01033 – fot. 14, jasnoniebieska strzałka).
M. Chip can (W-01011 – fot. 14, żółta strzałka) można wymienić zapobiegawczo lub w razie konieczności, kiedy występują problemy z komunikacją, na przykład w przypadku błędów silnika i sygnału prędkości.
N. Jeżeli chip EEPROM spali się (fot. 14, fioletowa strzałka), należy go zastąpić chipem W-01030 i ponownie zaprogramować. Przeprogramowanie może być konieczne również na oryginalnym chipie, który jeszcze działa, ale jest rozprogramowany lub kiedy układ EPS zainstalowany wcześniej – dla przykładu – w Fiacie Stilo zostaje zainstalowany w Lancii Musa bądź w pojeździe tego samego typu, ale o innym nadwoziu i silniku. Przeprogramowanie można wykonać w jeden z dwóch sposobów:
- za pomocą urządzenia przeprogramowującego Emmetec Z-19200 (fot. 15) odczytać i skopiować informacje zawarte w pamięci EEPROM wymienianego układu EPS, a następnie wkleić je do EEPROM układu EPS, którym zastępuje się wymieniany układ;
- lub – również za pomocą programatora Z-19200 – skopiować pusty plik z nowego, nigdy wcześniej nieinstalowanego układu EPS i wkleić go do pamięci EEPROM układu EPS poddawanego przeglądowi technicznemu, przy pierwszym ponownym uruchomieniu pojazdu pamięć EEPROM sama pobierze z systemu niezbędne informacje, aby ustawić się automatycznie.

O. Jeżeli komponenty karty działające pod napięciem innym niż napięcie zasilania centralki nie działają lub nie jest do nich doprowadzane napięcie, zaleca się próbę wymiany regulatora napięcia (W-05043 – fot. 14, biała strzałka).

Silnik serwo wspomagania
P. Jak zostało przedstawione na fot. 16, za pomocą klucza torx usunąć trzy śruby pokrywy silnika tak, aby uzyskać rezultat przedstawiony na fot. 17.
Q. Również na fot. 17 zaznaczone zostały piny wymagające odlutowania w celu usunięcia karty silnika (fot. 18), na których są zainstalowane trzy czujniki Halla (W-01010 – czerwone strzałki). Po wymianie czujników Halla można przywrócić pierwotne położenie karty i ponownie przylutować piny.
R. Odlutować sześć połączeń wskazanych na fot. 19 za pomocą sześciu czerwonych strzałek, umożliwiając w ten sposób usunięcie plastikowej płytki, która przytrzymuje kartę i przekaźnik silnika (fot. 19, żółta strzałka), a tym samym uzyskanie dostępu do spoin przekaźnika. Odlutować spoiny przekaźnika, wymienić go na nowy (W-01004), przylutować, ponownie założyć plastikową płytkę i przywrócić sześć oryginalnych spoin.
S. Jeżeli podczas diagnostyki zostały wykryte błędy silnika, należy tym bardziej wymienić zarówno czujniki Halla, jak i przekaźnik silnika.
T. Ponownie umieścić silnik we właściwym położeniu i przymocować go do obudowy za pomocą jego trzech śrub.

Czujnik położenia i momentu
U. Czujnik położenia i momentu jest czujnikiem typu optycznego, dlatego w odróżnieniu od czujnika oporowego (zob. Fiat Punto Serii II we wcześniejszych artykułach) nie podlega zużyciu, a zatem – o ile nie wystąpi jakiś problem – nie wymaga żadnych interwencji. W przypadku wystąpienia błędów diagnostycznych, które mogą wynikać z zakłóceń działania czujnika, przed dokonaniem jego wymiany można spróbować go wyczyścić. W celu wykonania tej czynności, jak przedstawiono na fot. 20, należy odkręcić cztery śruby, zdjąć pokrywę (fot. 21), sprężynę membranową, pierścień Segera (fot. 22) i nakrętkę blokującą (fot. 23). Wyczyścić czujnik papierem, który nie pozostawia strzępków, alkoholem i sprężonym powietrzem. Ponownie zamontować wszystkie wyżej wymienione komponenty, wykonując opisane czynności w odwrotnej kolejności.

Ponowny montaż
V. Ponownie umieścić kartę główną na obudowie i zablokować ją, przykręcając siedem śrub – zacząć od dwóch środkowych, aby prawidłowo ustawić drążek aluminiowy. Umieścić plastikową płytkę z zaciskami na karcie i przylutować połączenia (odlutowane wcześniej – fot. 7 w poprzedniej części artykułu), przylutować również odlutowane na początku zatrzaski (fot. 4).
W. Przykryć płytkę odpowiednią pokrywą i przymocować ją za pomocą jej sześciu śrub.

Uwagi
Aby zapewnić wykonanie pracy w optymalny sposób, zaleca się używanie profesjonalnej stacji lutowniczej, takiej jak widoczna na fot. 24 Emmetec Z-19400, podstawy roboczej do naprawy kart elektronicznych Z-19108 (fot. 25), kleszczy do pierścieni wewnętrznych i zewnętrznych Z-19112 (fot. 26) i taśmy termoprzewodzącej Z-05005 lub Z-05006 (fot. 27).

W celu uzyskania dalszych informacji lub wzięcia udziału w bezpłatnych szkoleniach prosimy o zapoznanie się ze stroną internetową www.emmetec.com i kontakt z naszą firmą.

Carlos Panzieri