Przeprowadzając diagnostykę niesprawnego układu klimatyzacji w samochodzie, należy zwrócić szczególną uwagę na stan skraplacza klimatyzacji (chłodnicy).

Części te pracują w ciężkich warunkach, gdyż panują w nich wysokie ciśnienia i zmienne temperatury. Skraplacze umiejscowione są na przedzie auta, dlatego narażone są na uderzenia kamieni, a także na sól i piasek, jakimi sypane są drogi w zimie (szczególnie przy szybkiej jeździe autostradą). Skraplacz wystawiony jest także na działanie chemii w myjniach samochodowych. Wszystko to sprawia, że w już kilkuletnim aucie oryginalna chłodnica klimatyzacji może być mocno skorodowana i mieć pozaginane żaluzje od uderzeń mechanicznych (szczególnie najniżej położona część), a przez to nie oddaje ciepła zgodnie z założeniami konstruktora, zwiększając obciążenie klimatyzacji.

Podstawowe typy skraplaczy klimatyzacji
Wyróżnia się dwa podstawowe typy: skraplacze o przepływie równoległym będące nowszym rozwiązaniem konstrukcyjnym, w których poszczególne partie rurek połączone są w rurowych kolektorach zbiorczych z komorami pośrednimi gromadzącymi czynnik, który przemieszcza się pomiędzy kilkoma sekcjami rurek raz w jedną, a raz w drugą stronę, oraz skraplacze szeregowe, w których występuje jedna długa rurka („serpentyna”) przewodząca czynnik chłodniczy od wlotu do wylotu skraplacza.

Zużycie eksploatacyjne skraplaczy
Z uwagi na umiejscowienie i delikatną, ażurową konstrukcję elementy te podlegają siłą rzeczy eksploatacyjnemu zużyciu. Z uwagi na fakt, że czynnik roboczy pracuje w układzie klimatyzacji pod wysokim ciśnieniem, wyciek czynnika przez skraplacz odbywa się w bardzo szybkim tempie i następuje nawet w wyniku najmniejszego pęknięcia, przez wybite otworki czy wżery korozyjne. Skorodowane i pozaginane żaluzje skraplacza nie odprowadzają już tak wydajnie energii cieplnej pobranej z kabiny samochodu. Powoduje to konieczność pracy na wyższych ciśnieniach, co oznacza większe obciążenie sprężarki. 
Pamiętajmy, aby w miarę możliwości delikatnie oczyszczać aluminiowe ożebrowanie skraplacza z kurzu i brudu, który gromadzi się podczas jazdy – pozwoli to zachować jego wydajność. Skorodowany i utleniony skraplacz, z powypadanymi żaluzjami, na ogół nie nadaje się do spawania i naprawy, lecz do wymiany.

Zatarcie sprężarki a wymiana skraplacza
Z taką kwestią spotyka się wiele firm serwisujących układy klimatyzacji. Generalnie konieczność wymiany skraplacza uzależniona jest od jego budowy. W przypadku kiedy do skraplacza dostały się zabrudzenia i opiłki dostarczone wraz z czynnikiem z zatartej sprężarki, konieczna jest w pierwszej kolejności próba ich wypłukania, aby wykluczyć sytuację ponownego wprowadzenia zanieczyszczeń do układu. Płukanie za pomocą specjalistycznych płynów i maszyny płuczącej jest w miarę skutecznym rozwiązaniem tylko w przypadku skraplaczy zbudowanych w technice szeregowej, tzn. wyposażonych w jedną, uformowaną w kształcie serpentyny rurkę, która bezpośrednio łączy wlot z wylotem skraplacza. Płukanie jest nieskuteczne w przypadku chłodnic klimatyzacji o przepływie równoległym, mających strukturę wielorurkową, o bardzo małych przekrojach kanałów przewodzących, gdzie poszczególne równolegle ułożone rurki wpadają do komór pośrednich, z których bardzo trudno wypłukać zanieczyszczenia. 
Na chwilę obecną można stwierdzić, że skraplacze równoległe występują powszechnie w samochodach i że zastąpiły te szeregowe. Skraplacze równoległe są lekkie i wydajne, ale duża liczba zastosowanych komór pośrednich sprzyja niestety osadzaniu się w nich zanieczyszczeń, które trudno usunąć płukaniem – jedynym naprawdę skutecznym rozwiązaniem jest wymiana takiego na nowy. Zatem, szczególnie przy zatarciu sprężarki, jeżeli w układzie klimatyzacji występuje skraplacz o konstrukcji równoległej, zalecana jest wymiana przed montażem nowej sprężarki. Zastosowanie po zatarciu sprężarki klimatyzacji starego skraplacza może spowodować przedostanie się do układu opiłków, przez co może dojść do zablokowania zaworu rozprężnego lub dyszy rozprężnej, a także uszkodzeń nowej sprężarki.

Filtr-osuszacz
Nieodzownym elementem współpracującym ze skraplaczem jest osuszacz, zwany inaczej filtrem klimatyzacji, który niejednokrotnie zintegrowany jest fabrycznie ze skraplaczem. Wilgoć, jaka dostaje się do układu i powoduje powstawanie kwasów wywołujących korozję, pochłaniana jest przez środek higroskopijny, którym wypełniony jest osuszacz. Ze względu na niewielką objętość osuszacz ma ograniczoną zdolność absorpcji. Należy pamiętać, że powinien zostać wymieniony za każdym razem, jeśli mamy do czynienia z rozszczelnieniem lub otwarciem układu, wymianą skraplacza lub zatarciem sprężarki.

Parownik
To niewidoczny element systemu klimatyzacji. Znajduje się we wnętrzu samochodu, osłonięty deską rozdzielczą. To dzięki niemu powietrze pobierane do wnętrza samochodu zostaje odpowiednio schłodzone i częściowo osuszone z nadmiaru zawartej w nim pary wodnej, która skrapla się na zimnym parowniku i odprowadzana jest pod spód auta, powodując w upalne dni mokre plamy na jezdni. 
Wilgotne powierzchnie parownika są idealnym środowiskiem do rozwoju bakterii i grzybów powodujących przykre zapachy w nieczyszczonej klimatyzacji. Dlatego bardzo ważne jest regularne, przynajmniej raz do roku, przed okresem letnim, dezynfekowanie przewodów nawiewowych i parownika. W tym celu należy stosować odpowiednie środki chemiczne, które nie tylko usuną przykry zapach, ale skutecznie oczyszczą parownik z grzybów i bakterii.