Podróż w czasie rozpoczyna się od zdjęć przewoźnictwo ilustrujących wozy transportowe z początków XX wieku, okresu, w którym żelazne obręcze z bieżnikiem zostały zastąpione przez solidne gumowe opony, których Pirelli było już wówczas wyspecjalizowanym producentem. Największy dostępny wówczas rozmiar „Ercole”, pierwszej samochodowej opony Pirelli i zwycięzcy wyścigu Pekin-Paryż w 1907 r., wynosił „935x135 milimetry”. Zmieniło się to w 1911 r., kiedy Emilio Calcagni, ówczesny technolog Pirelli, napisał ręcznie na cenniku opony samochodowej nowy rozmiar: „1000x150 milimetrów”, największy z możliwych, aby zaklasyfikować „Ercole” jako oponę ciężarową. Były to trudne lata pierwszej wojny światowej: pojazdy wojskowe były wyposażane w opony Pirelli, co zostało uwiecznione na pocztówkach z tego okresu.

Przełom w rozwoju pneumatycznej opony ciężarowej nastąpił w latach dwudziestych XX w. W największych rozmiarach opon stosowano nową technologię produkcyjną: tkanina kordowa zastąpiła przestarzałą tkaninę krzyżową, a system mocowania opon drutowanych wyparł opony zaczepowe. W cenniku z 1922 r. trzy rozmiary (podawane teraz w calach: 38x7, 40x8 i 44x10) nosiły oficjalną nazwę “Wielkogabarytowa opona kordowa dla ciężarówki”. W latach trzydziestych ubiegłego wieku wielkoga-barytowa opona pneumatyczna stała się standardowym wyposażeniem ciężarówek i autobusów. Wprowadzenie do asortymentu modelu opon „Sigillo Verde” zwiastowało narodziny pierwszej rodziny wielkogabarytowych opon Pirelli. Dzięki zdjęciom z tego okresu wystawa opowiada historię pracy robotników Pirelli w dziale wykończeniowym i wulkanizacji.

Po drugiej wojnie światowej produkcja opon dla pojazdów ciężarowych rozwinęła się jeszcze bardziej za sprawą wiskozy, która zastąpiła bawełnę jako materiał wzmacniający osnowę oraz dzięki specjalnie zaprojektowanym rzeźbom bieżnika. Opona „P 286”, przemianowana na „Anteo” zaledwie po kilku miesiącach, dała początek pokoleniu wielkogabarytowych opon przywołujących legendarne postaci mitologiczne, takie jak Atlas, Argo i Zeus. Wystawa obejmuje kilkanaście plansz reklamowych z czasów sprzedaży tych opon.

W latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku na plakatach w warsztatach królowały dziewczyny pin-up, które były inspiracją do powstania kalendarza Pirelli w 1964 r. To także okres pojawienia się opon radialnych w ciężarówkach, zilustrowany wieloma zdjęciami.

Sektor wielkogabarytowych opon ciężarowych firmy Pirelli rozwinął się w latach osiemdziesiątych XX w. po wdrożeniu rozwiązań technologicznych w zakładach Bicocca w Mediolanie, które stały się odtąd główną siedzibą supernowoczesnego ośrodka badań nad produktem.

Niemniej jednak, w tym samym czasie Pirelli skonsolidowała swoją międzynarodową obecność poprzez otwarcie ważnych zakładów produkcyjnych w Brazylii i Egipcie oraz modernizację fabryki w Izmicie. W latach osiemdziesiątych firma Pirelli wzięła także udział w wielu wyścigach pojazdów z „napędem 6x6”, przedstawionych na zaprezentowanych zdjęciach.

Ostatnia część wystawy obejmuje nowszą technologię Pirelli i opony serii 01, wprowadzone na rynek w 2009 r. wraz z segmentem produktów o zasięgu regionalnym, uzupełnione teraz przez nowe produkty dla segmentu zimowego, autostradowego i żwirowego, które obejmują wszystkie zastosowania sektora ciężarowego.