W Europie stosowanych jest kilka typów rozwiązań wlewu gazu, które są charakterystyczne dla danych krajów.

Wlew gazu jest elementem instalacji gazowej umożliwiającym zatankowanie gazu do zbiornika pojazdu na stacji autogazu. W Europie stosowanych jest kilka typów rozwiązań wlewu gazu, które są charakterystyczne dla danych krajów. Zatem jeżdżąc po bezdrożach Europy należy liczyć się z możliwością dojechania do stacji autogazu, gdzie nie uda się zatankować gazu do samochodu z powodu różnicy pomiędzy wlewem gazu występującym w samochodzie a typem pistoletu tankującego na dystrybutorze. Warto zatem poznać bliżej te rozwiązania i dowiedzieć się, jak temu zaradzić.

Dziś w Europie możemy wyróżnić następujące typy wlewów gazu:
- wlew gazu typu włoskiego – występujący najszerzej i najczęściej w Europie – oczywiście jest to rozwiązanie stosowane we Włoszech, ale nie tylko – bo także w Polsce i w innych krajach Europy;
- wlew typu holenderskiego nazywany wlewem holenderskim lub “wlewem z bolcem” – to rozwiązanie zdominowało w 100% rynek holenderski. Jest to rozwiązanie, które według przepisów obowiązujących w Holandii – pozwala na samoobsługę na stacjach autogazu – kierowca może sam tankować gaz do swojego samochodu;
- wlew typu belgijskiego nazywany także wlewem “z dużym gwintem” – spotykany dziś chyba tylko na stacjach autogazu w Belgii;
- wlew typu rosyjskiego – stosowany w Rosji, na Ukrainie i Białorusi, gdzie także coraz szerszą popularność znajdują instalacje z wlewem typu włoskiego. Warto zwrócić uwagę na to, że w krajach tych funkcjonuje przepis mówiący o konieczności otwarcia maski komory silnika podczas tankowania gazu – co nawet jest przestrzegane na niektórych stacjach autogazu.

Montaż wlewu gazu

Stosowany wlew gazu musi posiadać odpowiednie oznaczenie zgodnie z wymaganiami określonymi w stosownych przepisach potwierdzające, że element posiada homologację europejską na zgodność z regulaminem 67R01.
§ 9 – pkt. 3
1) w przypadku części i zespołów instalacji LPG oznakowanie homologacyjne powinno zawierać: umieszczony
w okręgu nr kraju (1 do 47) po literze „E”, numer Regulaminu „67R” i numeru serii poprawek „01 (a do dnia montażu 31 marca 2002 r. dopuszcza się serię poprawek 00)” oraz następujący po nim kolejny numer homologacji.
Wlew gazu montuje się zazwyczaj w tylnej części pojazdu – na elementach ściany tylnej, lub elementach bocznych – przeważnie z prawej strony – dla ułatwienia tankowania na stacjach autogazu. Montaż w części tylnej pojazdu ma swoje uzasadnienie bliskością występowania zbiornika, który nie może być montowany w części przedniej pojazdu (zabraniają tego przepisy).
Wymagania dla montażu wlewu gazu (lub inaczej – zaworu do tankowania):
- w stronę wlewu gazu nie może być skierowany wylot spalin z układu wydechowego pojazdu
§ 2 – pkt. 5

Wylot rury wydechowej nie może być skierowany w stronę jakiegokolwiek elementu instalacji.
n wlew gazu nie może być zamontowany bliżej niż 10 cm od elementów układu wydechowego pojazdu i umożliwić doprowadzenie przewodu zasilającego (łączącego wlew gazu ze zbiornikiem) ze spełnieniem wymagań dla tych przewodów;
§ 6 – pkt. 2
2. Przewody miedziane na całej długości powinny być zabezpieczone osłoną gumową lub z tworzywa sztucznego.
§ 6 – pkt. 3

Przewody powinny być tak ułożone, aby:
1) mogły być łatwo kontrolowane;
2) nie ocierały się o elementy pojazdu;
3) odległość od układu wydechowego nie była mniejsza niż 0,1 m, jeśli nie stosuje się ekranu termicznego;
4) nie przebiegały w pobliżu miejsc do podnoszenia pojazdu;
- wlew gazu nie może wystawać poza obrys pojazdu więcej niż 10 mm – jako obrys pojazdu przyjmuje się jego rzut pionowy;
§ 2 – pkt. 9

Elementy instalacji nie mogą wystawać poza obrys pojazdu; nie stosuje się to do wlewów paliwa, które mogą wystawać, lecz nie więcej niż o 10 mm.
- odległość zamontowanego wlewu gazu od nawierzchni jezdni nie może być mniejsza niż 0,2 m.
§ 2 – pkt. 4

Prześwit pojazdu nie może ulec zmniejszeniu w wyniku zabudowy instalacji, przy czym żaden z jej elementów nie może znajdować się niżej niż 0,2 m od jezdni, jeśli nie jest chroniony dolną częścią pojazdu położoną poniżej niego w odległości nie większej niż 0,15 m w poziomie z przodu i z boków.

Stosowane rozwiązania


- Mocowanie wlewu gazu do karoserii pojazdu za pomocą uchwytu (fot.1).



- Mocowanie wlewu gazu w karoserii z zastosowaniem maskownicy wlewu gazu (fot. 2).

- Mocowanie wlewu gazu w pobliżu wlewu benzyny – jeżeli występuje wystarczająca ilość miejsca (fot. 3).

- Mocowanie wlewu gazu bezpośrednio do wielozaworu na zbiorniku (przy zbiornikach montowanych pod karoserią lub skrzynią ładunkową – np. w pojazdach dostawczych lub ciężarowych) – fot. 4.

Rady dla montażystów

Podczas wyboru miejsca montażu wlewu gazu w pojeździe należy mieć na uwadze:
- możliwość prawidłowego jego zamocowania (przykręcenia) i podłączenia przewodu zasilającego (d 8), którym napełniany jest zbiornik przez zawór napełniający oraz kontrolę szczelności tego złącza po montażu i napełnieniu instalacji gazem,
§ 3 – pkt. 2
Złącza instalacji, przez które przepływa gaz, powinny znajdować się w miejscach łatwo dostępnych dla kontroli ich szczelności.
- względy praktyczne – możliwość podłączenia pistoletu zasilającego do wlewu gazu przez osoby obsługujące na stacjach autogazu;
§ 5.
Wlewy paliwa/zawory do napełniania zbiorników (przypis – dla metanu) powinny być tak umieszczone, aby było możliwe ich napełnianie z zewnątrz pojazdu lub z komory silnikowej (przypis – dla metanu).
- względy estetyczne zamontowania dodatkowego elementu widocznego na zewnątrz.

W każdym pojeździe znaleźć najbardziej optymalne miejsce na zamocowanie wlewu gazu. Bywa bowiem, że miejsce znalezione dla danej marki pojazdu nie może być wykorzystane dla innej – przykładem niech będzie tu wyposażenie pojazdu przez użytkownika w hak holowniczy. Należy pamiętać, że po zamontowaniu instalacji auto będzie tankowane setki – a może nawet i tysiące razy i swoboda dojścia do podłączenia pistoletu podczas tankowania jest tu też istotna – żeby zaoszczędzić innym trudu pracy i niecenzurowanych słów. Najczęściej stosowanym rozwiązaniem jest montaż wlewu gazu z maskownicą, która pozwala na estetyczne wkomponowanie dodatkowego elementu w architekturę samochodu. Niestety taki zabieg wymaga wykonania otworu o średnicy ok. 60 mm – bądź to w karoserii auta, bądź też w tylnym zderzaku.

Materiał powstał przy
współpracy z firmą Elpigaz

( ) – Załącznik nr 9 – do Rozporządzenia w sprawie warunków technicznych pojazdów (Dz. U. Nr 32 z 31.12.2002 r.).