Naprawa bezinwazyjna techniką Glue Pullera. W poprzednim cyklu Akademii NTools opisywaliśmy naprawę techniką wypychową – z użyciem drutów. Dziś opiszemy bardziej szczegółowo drugą z technik bezlakierowego usuwania wgnieceń – naprawę techniką klejową (Glue Puller).

Narzędzia wykorzystane w naprawie
Glue Puller – jednoręczna obsługa umożliwia szybką pracę przy wyciąganiu małych wgnieceń. Niewielkie rozmiary urządzenia pozwalają dotrzeć do trudniej dostępnych obszarów karoserii.

Klej termotopliwy:
- beżowy – temperatura pracy: 16-36°C,
- niebieski – temperatura pracy: 0-20°C,
- transparentny – uniwersalny, temperatura pracy: 0-36°C.

W innym zakresie temperatur naprawianego elementu praca techniką klejową jest niemożliwa. Pistolet do aplikacji rozgrzewa klej w czasie ok. 10 minut. Klej zastyga w ciągu 1-4 minut. Proces można przyspieszyć, studząc klej sprężonym powietrzem lub wodą, choć nie jest to obligatoryjne. Im grubsza warstwa kleju, tym większa siła wyciągania. Kleje wykorzystywane w tej technologii to kleje specjalistyczne, inne niż dostępne w ogólnej sprzedaży. Mają wytrzymałość i siłę ciągnięcia w kierunku prostopadłym do prostowanej powierzchni. Nie są odporne na skręcania i ścinanie. Można je odkleić bez uszkadzania powłoki lakierowej przy użyciu zmywacza antysilikonowego wykorzystywanego w lakiernictwie (W900).
[gallery]
Rodzaje grzybków i ich pozycjonowanie
Grzybki należy dobierać w zależności od kształtu, wielkości i głębokości wgniecenia. Duże do dużych, małe do małych. Grzybki sferyczne mocniej ciągną środkiem niż brzegami. Grzybki mają różną elastyczność – ich sztywniejsze obszary ciągną mocniej, mniej sztywne słabiej.
Grzybki należy przyklejać zawsze prostopadle do prostowanej powierzchni, dokładnie w centrum wgniecenia.

Proces naprawy w technice klejowej
Przed przystąpieniem do usuwania wgnieceń należy umyć naprawiany element. Pojazd należy ustawić w miejscu zaciemnionym, oświetlonym światłem sztucznym, neonowym (fot.1).
1. Lampę należy umieścić tak, aby jej odbicie znajdowało się w miejscu wgniecenia (fot. 2).
2. Włączyć pistolet z klejem, rozgrzewać klej około 10 minut.
3. Obszar wgniecenia przemyć zmywaczem W900 (fot. 3).
4. Kształt i wielkość grzybka dostosować do kształtu wgniecenia, a ilość kleju w zależności od głębokości. Im więcej kleju, tym siła wyciągania większa (fot. 4).
5. Termotopliwy klej nanieść na wytypowany grzybek i natychmiast przykleić w środku wgniecenia, prostopadle do powierzchni blachy (fot. 5).
6. Odczekać, aż klej zastygnie (1-4 minut). Proces można przyspieszyć, studząc klej sprężonym powietrzem lub wodą. Nie pozostawiać przyklejonego grzybka na dłużej niż 30 minut (fot. 6).
7 Zainstalować uchwyt wyciągający Glue Pullera na główce grzybka (fot. 7).
8. Rozpocząć wyciąganie, delikatnie, pulsacyjnie naciskając dźwignię glue pullera (fot. 8).
9. Uważnie obserwować wgniecenia i proces odkształcenia blachy. Nie dopuszczać do powstania zbyt dużego wzgórka w miejscu wgniecenia. Proces wgniecenia przerwać, gdy grzybek oderwie się od blachy lub przed jego oderwaniem w celu zapobiegnięcia zbytniemu przeciągnięciu (fot. 9).
10. Na tym etapie naprawy blacha powinna pozostać nieco przeciągnięta. Aby odkleić grzybek, należy nanieść zmywacz W900 na klej pod grzybkiem i podważyć klinem z miękkiego tworzywa, a następnie usunąć klej z powierzchni lakieru przy pomocy czyściwa i W900. Jeżeli wgniecenie nie zostało całkowicie wyciągnięte, należy ponownie przykleić grzybek i operację powtórzyć (fot. 9, 11).
11. Uzyskany wzgórek (fot. 10) należy skorygować/spłaszczyć, używając teflonowego podbijaka i drewnianego trzonka 100-gramowego młotka (fot. 12). Proces wbijania należy przeprowadzić z wyczuciem.
12. Proces wyciągania i wbijania można powtarzać kilkakrotnie.
13. Po osiągnięciu takiego stopnia wyprostowania powierzchni, w którym nierówność jest widoczna, ale pojawiają się problemy z interpretacją, gdzie jest górka, a gdzie dołek, można pomóc sobie, stosując Carbon 3000 (sprasowany materiał ścierny o gradacji 3000). Płaską powierzchnią Carbonu należy delikatnie przeszlifować prostowane wgniecenie, wykonując kilka ruchów posuwisto-zwrotnych. Wypukłe części nierówności ulegną zmatowieniu, wklęsłe pozostaną błyszczące. Zmatowione wbijać, błyszczące wyciągać. Przed kolejnym użyciem Carbonu 3000 obszar wypolerować pastą polerską (fot. 13, 14).
14. Bardzo niewielkie nierówności można spolerować Carbonem 2000 i klasycznie wypolerować przy użyciu polerki (fot. 14).
15. Optymalny rezultat zostaje osiągnięty, gdy odbity obraz światła neonowego jest niezdeformowany (fot. 15).

Robert Gromiec