W części pierwszej artykułu opisano zakres diagnozowania oświetlenia zewnętrznego pojazdu, rodzaje świateł zewnętrznych pojazdów samochodowych i przyczep oraz wymagania dotyczące świateł zewnętrznych. Obecnie zostaną przedstawione metody diagnozowania oświetlenia zewnętrznego.
1. Diagnozowanie wstępne
Badania wstępne obejmują najczęściej sprawdzenie:
- spełnienia warunków technicznych dla każdego rodzaju świateł i prawidłowości ich oznakowania,
- stanu reflektorów i żarówek,
- połączenia masy lamp z masą pojazdu,
- stanu przewodów łączących,
- działania świateł hamowania,
- działania kierunkowskazów,
- działania świateł pozycyjnych,
- działania pozostałych świateł zewnętrznych,
- działania wskaźników (lampek) kontrolnych i sygnalizacyjnych.
1.1. Sprawdzenie spełnienia warunków technicznych świateł i oznakowania
Podczas sprawdzania należy zwrócić uwagę na liczbę, barwę, rozmieszczenie (rys. 1), oznakowanie (rys. 2) i prawidłowość działania, a także na ogólny stan techniczny poszczególnych rodzajów świateł. Jest to szczególnie ważne w pojazdach starszych, o długim okresie eksploatacji oraz w pojazdach, w których dokonano samodzielnie montażu świateł.
W rozporządzeniu o warunkach technicznych pojazdów określono obowiązujące wymagania techniczne dla poszczególnych rodzajów świateł. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, czy światła odpowiadają wymienionym poniżej warunkom ogólnym.
- Światła przeznaczone do oświetlania drogi przed pojazdem powinny być umieszczone w sposób umożliwiający łatwą regulację kierunku strumienia świetlnego.
- Światła mijania powinny dawać wyraźną granicę światła i cienia.
- Światła tego samego rodzaju powinny mieć takie same właściwości świetlne i powinny być umieszczone symetrycznie względem podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu (warunku symetrii rozmieszczenia nie stosuje się do świateł oświetlających tylną tablicę rejestracyjną oraz pojedynczych świateł cofania i przeciwmgłowych tylnych).
- Światła nie powinny oślepiać innych uczestników ruchu (nie dotyczy to świateł drogowych).
- Osie świateł sygnalizacyjnych powinny być równoległe do płaszczyzny jezdni, osie świateł odblaskowych bocznych i pozycyjnych bocznych powinny być ponadto prostopadłe do podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, a osie pozostałych świateł sygnalizacyjnych – równoległe do tej płaszczyzny (dopuszcza się odchylenia od podanych kierunków nie większe niż 3O).
- Światła czerwone nie powinny być widoczne z przodu, a światła białe (żółte selektywne) – z tyłu (z wyjątkiem światła cofania oraz niektórych świateł dodatkowych).
- Światła pozycyjne przednie i tylne, światła obrysowe, światła pozycyjne boczne i światła oświetlające tylną tablicę rejestracyjną mogą być włączane i wyłączane tylko jednocześnie (warunek ten nie obowiązuje, gdy światła pozycyjne pełnią funkcję świateł postojowych lub kiedy światła pozycyjne boczne migają razem z kierunkowskazami po tej samej stronie pojazdu).
- Światła drogowe, mijania i przeciwmgłowe przednie nie mogą być włączone, jeżeli nie są włączone równocześnie światła wymienione w poprzednim punkcie (przepisu nie stosuje się do świateł drogowych i mijania, kiedy są używane do wysyłania krótkich, przerywanych sygnałów ostrzegawczych).
- Światła i oznakowanie odblaskowe powinny ponadto odpowiadać warunkom szczegółowym, określonym w załączniku nr 6 do rozporządzenia o warunkach technicznych. Załącznik określa liczbę, barwę, sygnał kontrolny (włączenia i działania), właściwości świetlne, połączenia funkcjonalne i inne dodatkowe warunki dla poszczególnych rodzajów świateł.
1.2. Kontrola stanu żarówek i reflektorów
Żarówki sprawdza się po wyjęciu ich z reflektora. Stan techniczny żarówek pogarsza się w miarę ich zużycia, a typowymi objawami zużycia jest zmatowienie lub ściemnienie bańki szklanej żarówki. Po stwierdzeniu tych niedomagań żarówkę należy wymienić na nową. Kontrola stanu żarówek dotyczy wszystkich świateł zewnętrznych samochodu. Źródło światła (np. żarówka) powinno być kompatybilne z obudową reflektora. Stan lustra reflektorów ma zasadniczy wpływ na jakość światła. W przypadku stwierdzenia uszkodzeń, zmatowień lub rdzy należy lustro wymienić lub poddać regeneracji. Należy ponadto skontrolować zamocowanie reflektorów. Niedopuszczalne są najmniejsze poluzowania, ponieważ powodują one drgania świateł męczące kierowcę i olśniewające innych użytkowników drogi.
1.3. Sprawdzenie połączeń instalacji oświetleniowej
Skorodowanie miejsca połączenia przewodu masowego reflektora (lampy) z masą pojazdu powoduje duży spadek napięcia i zmniejszenie skuteczności świetlnej. W celu dokonania kontroli prawidłowego połączenia masy reflektorów z masą pojazdu po włączeniu świateł drogowych wykonuje się niżej opisane próby.
- Sprawdzenie pewności połączenia masy reflektora z masą pojazdu.
Woltomierz prądu stałego należy włączyć między masę reflektora a masę pojazdu. Stwierdzenie nawet niewielkiej różnicy napięcia między badanymi punktami świadczy o złym połączeniu reflektora z masą pojazdu.
- Sprawdzenie spadku napięcia na przewodach doprowadzających.
Po stwierdzeniu pewności połączenia masy reflektora z masą pojazdu włącza się światła drogowe. Woltomierzem prądu stałego mierzy się napięcie między biegunem dodatnim akumulatora a przewodem zasilającym żarówkę (w oprawie żarówki). Zmierzone napięcie między tymi punktami większe niż 0,5 V wskazuje na spadek napięcia w instalacji zasilającej. Może to być spowodowane złym połączeniem elektrycznym (najczęściej skorodowaniem złączy) lub też zastosowaniem żarówek o większej mocy niż zalecane przez wytwórcę.
Należy skontrolować również, czy w poszczególnych obwodach są zamontowane bezpieczniki o prądach znamionowych podanych przez producenta pojazdu.
1.4. Sprawdzenie wstępne świateł sygnałowych i rozpoznawczych
Podczas tego sprawdzenia należy przeprowadzić kontrolę działania świateł hamowania „stop”, kierunkowskazów oraz świateł pozycyjnych przednich, tylnych i ewentualnie bocznych.
- Kontrola działania świateł hamowania „stop”:
- włączyć światła pozycyjne samochodu,
- ustalić chwilę włączenia się świateł „stop” oraz intensywność ich świecenia (konieczna pomoc drugiej osoby, która będzie naciskać na pedał hamulca).
Prawidłowo działające światła hamowania powinny zaświecić się przy skoku pedału hamulca około 10 mm i świecić się zdecydowanie jaśniej od włączonych świateł pozycyjnych.
- Kontrola działania kierunkowskazów:
ocena intensywności świecenia (organoleptycznie),
- pomiar czasu zadziałania,
- pomiar częstotliwości przerw w świeceniu.
Pomiar czasu zadziałania kierunkowskazów przeprowadza się za pomocą sekundomierza o dokładności wskazań 0,2 s. W celu przeprowadzenia pomiaru należy włączyć jednocześnie włącznik kierunkowskazów i sekundomierz. W chwili pojawienia się pierwszego błysku należy zatrzymać sekundomierz i odczytać wynik. Porównać zmierzony czas zadziałania z wartością wymaganą (1 s).
Częstotliwość przerw w świeceniu mierzy się przez pomiar czasu 10 kolejnych błysków. W tym celu włącza się sekundomierz w chwili błysku i wyłącza się przy dziesiątym błyśnięciu światła. Czas ten powinien zawierać się w granicach 5-10 s.
- Sprawdzenie działania świateł pozycyjnych przednich, tylnych i ewentualnie bocznych.
Wymienione światła powinny świecić się z właściwą intensywnością, klosze lamp powinny być całe i niezabrudzone na zewnątrz i wewnątrz.
1.5. Sprawdzenie działania pozostałych świateł zewnętrznych
Pozostałe światła, na przykład: światła awaryjne, światła cofania, światła przeciwmgłowe przednie oraz tylne itp., powinny odpowiadać wymaganiom określonym w obowiązujących przepisach wykonawczych, włączać się pewnie i być poprawnie zamocowane.
1.6. Sprawdzenie działania wskaźników (lampek) kontrolnych i sygnalizacyjnych
Wskaźniki te umieszczone na tablicy wskaźników w kabinie kierowcy powinny sygnałem świetlnym lub dźwiękowym informować kierowcę o włączeniu bądź działaniu poszczególnych świateł.
2. Badania kontrolne reflektorów
Kontrola ta ma szczególne znaczenie w aspekcie bezpieczeństwa jazdy. Z biegiem czasu – wskutek drgań, wstrząsów i zmian charakterystyki zawieszenia – reflektory zmieniają swoje położenie. Dlatego też ustawienie ich powinno być kontrolowane okresowo, przynajmniej po przebiegu każdych 10-12 tys. km. Podczas sprawdzenia najbardziej istotne jest:
- dokonanie korekcji ogniska reflektora,
- kontrola ustawienia świateł drogowych i świateł mijania,
- pomiar światłości świateł drogowych,
- pomiar natężenia oświetlenia światłami mijania (próba olśnienia).
2.1. Korekcja ogniska reflektora
Korekcja ogniska reflektora polega na skontrolowaniu, czy włókno żarówki znajduje się ściśle w ognisku reflektora. Jest to bowiem nieodzownym warunkiem uzyskania równoległej wiązki promieni świetlnych. Ta czynność możliwa jest do wykonania w starszych typach samochodów (z reflektorami paraboloidalnymi). Korekcji ogniska dokonuje się dla każdego reflektora oddzielnie. W tym celu należy samochód ustawić w odległości 2-4 m od ekranu kontrolnego, zdjąć szkło badanego reflektora i zasłaniając drugi reflektor, włączyć światła drogowe. Jeżeli włókno żarówki nie znajduje się w ognisku paraboloidy, na środku jasnej plamy pojawi się ciemna plama. Błąd ten koryguje się, przesuwając żarówkę odpowiednio nieco do przodu lub do tyłu, aż do uzyskania jednolitej jasnej plamy na ekranie.
2.2. Kontrola ustawienia świateł
- Czynniki warunkujące dokładność pomiaru
Zasadnicze czynniki wpływające na dokładność pomiaru ustawienia świateł można podzielić na dwie grupy:
- czynniki wpływające na dokładność pomiaru w płaszczyźnie pionowej:
- stan obciążenia pojazdu,
- wartość ciśnienia powietrza w ogumieniu pojazdu,
- stan nawierzchni stanowiska kontrolnego;
- czynniki wpływające na dokładność pomiaru w płaszczyźnie poziomej: nieprostopadłe ustawienie pojazdu do ekranu lub do głowicy pomiarowej przyrządu kontrolnego.
- Stan obciążenia pojazdu
Wszelkie zmiany obciążenia samochodu powodują w efekcie uginanie się lub rozprężanie elementów resorujących zawieszenia. W zależności od wielkości obciążenia oraz jego rozmieszczenia w samochodzie powoduje to przechył pojazdu w stronę bardziej obciążoną, a tym samym zmianę kierunku strumienia światła biegnącego z reflektora. Wielkość tych zmian jest oczywiście związana z konkretną konstrukcją pojazdu i jest różna dla poszczególnych marek i typów samochodów. W związku z tym należy bezwarunkowo przestrzegać podawanych przez producenta warunków obciążenia pojazdu podczas kontroli świateł.
- Ciśnienie powietrza w ogumieniu
Zachowanie w czasie kontroli prawidłowego ciśnienia powietrza w ogumieniu ma duże znaczenie dla dokładności wyniku pomiaru ustawienia świateł. Prawidłowo ustawione światła w samochodzie z niewłaściwym ciśnieniem powietrza w ogumieniu po uzupełnieniu ciśnienia do nominalnego ulegają znacznemu przesunięciu. W zależności od tego, czy spadek ciśnienia występował w oponach kół przednich czy tylnych, środki plam świetlnych na ekranie przesuną się w górę lub w dół.
- Stan nawierzchni stanowiska kontrolnego
Nawierzchnia stanowiska kontrolnego do badania świateł powinna być płaska, pozioma i gładka. Wymiary stanowiska kontrolnego są uzależnione od rodzaju badanych pojazdów oraz sposobu przeprowadzania kontroli (rodzaj stosowanych przyrządów). Ogólne wymagania stawiane wobec stanowiska kontrolnego dotyczą stanu jego nawierzchni. Nierówności występujące na płaszczyźnie stanowiska wpływają bezpośrednio na wynik pomiaru.
- Nieprostopadłe ustawienie pojazdu do ekranu
Należy bezwarunkowo dążyć do uzyskania prawidłowej pozycji pojazdu podczas pomiaru, ponieważ już 30’ odchyłki od prostopadłego ustawienia pojazdu względem płaszczyzny ekranu powoduje błąd 8,7 cm/10 m. W przypadku kontroli świateł przyrządami prawidłowość ustawienia głowicy pomiarowej przyrządu kontrolnego względem samochodu otrzymuje się przez bazowanie mechaniczne (drążki oporowe i ustawcze przyrządu) lub optyczne (np. projektor wiązki światła) – rys.3. W przypadku bazowania mechanicznego koła przednie powinny być ustawione do jazdy na wprost.
Zasady kontroli świateł
Zasady kontroli świateł dotyczą podstawowych warunków i wymagań niezbędnych dla należytego przeprowadzenia czynności kontrolnych świateł drogowych i mijania pojazdów samochodowych.
- Stanowisko, na którym jest stawiany samochód do kontroli świateł, powinno mieć nawierzchnię twardą, płaską i poziomą. Odchylenie od poziomu nie powinno przekraczać 1 mm na długości 1 m, a nierówności ±1 mm.
- Badany samochód powinien mieć wyregulowane ciśnienie powietrza w ogumieniu, z dopuszczalną odchyłką od nominalnego:
- ±0,01 MPa przy ciśnieniu nominalnym do 0,3 MPa,
- ±0,02 MPa przy ciśnieniu nominalnym ponad 0,3 MPa.
- Poddawany kontroli samochód powinien być obciążony zgodnie z wymaganiami producenta. W przypadku braku danych odnośnie stanu obciążenia pojazdu podczas sprawdzenia świateł pomiar należy przeprowadzić w takich warunkach, w jakich światła skierowane są najwyżej. Należy sprawdzić, czy reflektory znajdują się w położeniu odpowiadającym określonemu obciążeniu (w przypadku stosowania korektora).
- Samochód powinien być ustawiony na stanowisku tak, aby jego podłużna płaszczyzna symetrii była równoległa do osi optycznej przyrządu kontrolnego lub prostopadła do płaszczyzny ekranu (z dopuszczalną odchyłką nieprzekraczającą ±15’).
- Pomiar ustawienia światła drogowego w płaszczyźnie pionowej powinien być przeprowadzony z dokładnością ±2 cm/10 m, a w płaszczyźnie poziomej ±8 cm/10 m. Ustawienie strumienia światła powinno odpowiadać wymaganiom ustalonym przez producenta.
- Pomiar ustawienia świateł mijania w płaszczyźnie pionowej powinien być przeprowadzony z dokładnością ±2 cm/10 m, a w płaszczyźnie poziomej (światła asymetryczne) ±4 cm/10 m.
- Pomiar światłości świateł drogowych powinien być wykonany z dokładnością ±2000 cd. Światłość świateł drogowych powinna odpowiadać wymaganiom określonym w obowiązujących przepisach.
- Pomiar natężenia oświetlenia światłami mijania powinien być wykonany z dokładnością ±0,1 lx/25 m.
Kontrolę ustawienia świateł drogowych i mijania pojazdu samochodowego przeprowadza się za pomocą specjalnych przyrządów lub ekranu kontrolnego.
2.3. Pomiar światłości świateł drogowych i natężenia oświetlenia światłami mijania
Pomiar światłości świateł drogowych wykonuje się za pomocą przyrządów diagnostycznych umożliwiających sprawdzenie parametrów fotometrycznych świateł (rys.4). Światłość powinna odpowiadać wymaganiom określonym w rozporządzeniu o warunkach technicznych pojazdów. Przyrządy diagnostyczne do kontroli świateł umożliwiają również sprawdzenie natężenia oświetlenia światłami mijania (ocena olśnienia kierowcy pojazdu nadjeżdżającego z przeciwka).
3. Badania kontrolne świateł sygnałowych
Diagnozowanie świateł sygnałowych i świateł rozpoznawczych wykonuje się obecnie metodami organoleptycznymi. Podejmowane są próby badań tych zespołów metodami przyrządowymi.
dr inż. Kazimierz Sitek
Sprawne działanie oświetlenia zewnętrznego pojazdu jest bezpośrednio związane z bezpieczeństwem jazdy. Utrzymanie instalacji oświetleniowej w należytym stanie technicznym wymaga okresowej, systematycznej kontroli. Diagnozowanie obejmuje z reguły: badania wstępne instalacji (kontrolę działania), sprawdzenie ustawienia reflektorów, pomiar światłości świateł drogowych i natężenia oświetlenia światłami mijania (próba olśnienia).
1. Diagnozowanie wstępne
Badania wstępne obejmują najczęściej sprawdzenie:
- spełnienia warunków technicznych dla każdego rodzaju świateł i prawidłowości ich oznakowania,
- stanu reflektorów i żarówek,
- połączenia masy lamp z masą pojazdu,
- stanu przewodów łączących,
- działania świateł hamowania,
- działania kierunkowskazów,
- działania świateł pozycyjnych,
- działania pozostałych świateł zewnętrznych,
- działania wskaźników (lampek) kontrolnych i sygnalizacyjnych.
1.1. Sprawdzenie spełnienia warunków technicznych świateł i oznakowania
Podczas sprawdzania należy zwrócić uwagę na liczbę, barwę, rozmieszczenie (rys. 1), oznakowanie (rys. 2) i prawidłowość działania, a także na ogólny stan techniczny poszczególnych rodzajów świateł. Jest to szczególnie ważne w pojazdach starszych, o długim okresie eksploatacji oraz w pojazdach, w których dokonano samodzielnie montażu świateł.
W rozporządzeniu o warunkach technicznych pojazdów określono obowiązujące wymagania techniczne dla poszczególnych rodzajów świateł. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, czy światła odpowiadają wymienionym poniżej warunkom ogólnym.
- Światła przeznaczone do oświetlania drogi przed pojazdem powinny być umieszczone w sposób umożliwiający łatwą regulację kierunku strumienia świetlnego.
- Światła mijania powinny dawać wyraźną granicę światła i cienia.
- Światła tego samego rodzaju powinny mieć takie same właściwości świetlne i powinny być umieszczone symetrycznie względem podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu (warunku symetrii rozmieszczenia nie stosuje się do świateł oświetlających tylną tablicę rejestracyjną oraz pojedynczych świateł cofania i przeciwmgłowych tylnych).
- Światła nie powinny oślepiać innych uczestników ruchu (nie dotyczy to świateł drogowych).
- Osie świateł sygnalizacyjnych powinny być równoległe do płaszczyzny jezdni, osie świateł odblaskowych bocznych i pozycyjnych bocznych powinny być ponadto prostopadłe do podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, a osie pozostałych świateł sygnalizacyjnych – równoległe do tej płaszczyzny (dopuszcza się odchylenia od podanych kierunków nie większe niż 3O).
- Światła czerwone nie powinny być widoczne z przodu, a światła białe (żółte selektywne) – z tyłu (z wyjątkiem światła cofania oraz niektórych świateł dodatkowych).
- Światła pozycyjne przednie i tylne, światła obrysowe, światła pozycyjne boczne i światła oświetlające tylną tablicę rejestracyjną mogą być włączane i wyłączane tylko jednocześnie (warunek ten nie obowiązuje, gdy światła pozycyjne pełnią funkcję świateł postojowych lub kiedy światła pozycyjne boczne migają razem z kierunkowskazami po tej samej stronie pojazdu).
- Światła drogowe, mijania i przeciwmgłowe przednie nie mogą być włączone, jeżeli nie są włączone równocześnie światła wymienione w poprzednim punkcie (przepisu nie stosuje się do świateł drogowych i mijania, kiedy są używane do wysyłania krótkich, przerywanych sygnałów ostrzegawczych).
- Światła i oznakowanie odblaskowe powinny ponadto odpowiadać warunkom szczegółowym, określonym w załączniku nr 6 do rozporządzenia o warunkach technicznych. Załącznik określa liczbę, barwę, sygnał kontrolny (włączenia i działania), właściwości świetlne, połączenia funkcjonalne i inne dodatkowe warunki dla poszczególnych rodzajów świateł.
1.2. Kontrola stanu żarówek i reflektorów
Żarówki sprawdza się po wyjęciu ich z reflektora. Stan techniczny żarówek pogarsza się w miarę ich zużycia, a typowymi objawami zużycia jest zmatowienie lub ściemnienie bańki szklanej żarówki. Po stwierdzeniu tych niedomagań żarówkę należy wymienić na nową. Kontrola stanu żarówek dotyczy wszystkich świateł zewnętrznych samochodu. Źródło światła (np. żarówka) powinno być kompatybilne z obudową reflektora. Stan lustra reflektorów ma zasadniczy wpływ na jakość światła. W przypadku stwierdzenia uszkodzeń, zmatowień lub rdzy należy lustro wymienić lub poddać regeneracji. Należy ponadto skontrolować zamocowanie reflektorów. Niedopuszczalne są najmniejsze poluzowania, ponieważ powodują one drgania świateł męczące kierowcę i olśniewające innych użytkowników drogi.
1.3. Sprawdzenie połączeń instalacji oświetleniowej
Skorodowanie miejsca połączenia przewodu masowego reflektora (lampy) z masą pojazdu powoduje duży spadek napięcia i zmniejszenie skuteczności świetlnej. W celu dokonania kontroli prawidłowego połączenia masy reflektorów z masą pojazdu po włączeniu świateł drogowych wykonuje się niżej opisane próby.
- Sprawdzenie pewności połączenia masy reflektora z masą pojazdu.
Woltomierz prądu stałego należy włączyć między masę reflektora a masę pojazdu. Stwierdzenie nawet niewielkiej różnicy napięcia między badanymi punktami świadczy o złym połączeniu reflektora z masą pojazdu.
- Sprawdzenie spadku napięcia na przewodach doprowadzających.
Po stwierdzeniu pewności połączenia masy reflektora z masą pojazdu włącza się światła drogowe. Woltomierzem prądu stałego mierzy się napięcie między biegunem dodatnim akumulatora a przewodem zasilającym żarówkę (w oprawie żarówki). Zmierzone napięcie między tymi punktami większe niż 0,5 V wskazuje na spadek napięcia w instalacji zasilającej. Może to być spowodowane złym połączeniem elektrycznym (najczęściej skorodowaniem złączy) lub też zastosowaniem żarówek o większej mocy niż zalecane przez wytwórcę.
Należy skontrolować również, czy w poszczególnych obwodach są zamontowane bezpieczniki o prądach znamionowych podanych przez producenta pojazdu.
1.4. Sprawdzenie wstępne świateł sygnałowych i rozpoznawczych
Podczas tego sprawdzenia należy przeprowadzić kontrolę działania świateł hamowania „stop”, kierunkowskazów oraz świateł pozycyjnych przednich, tylnych i ewentualnie bocznych.
- Kontrola działania świateł hamowania „stop”:
- włączyć światła pozycyjne samochodu,
- ustalić chwilę włączenia się świateł „stop” oraz intensywność ich świecenia (konieczna pomoc drugiej osoby, która będzie naciskać na pedał hamulca).
Prawidłowo działające światła hamowania powinny zaświecić się przy skoku pedału hamulca około 10 mm i świecić się zdecydowanie jaśniej od włączonych świateł pozycyjnych.
- Kontrola działania kierunkowskazów:
ocena intensywności świecenia (organoleptycznie),
- pomiar czasu zadziałania,
- pomiar częstotliwości przerw w świeceniu.
Pomiar czasu zadziałania kierunkowskazów przeprowadza się za pomocą sekundomierza o dokładności wskazań 0,2 s. W celu przeprowadzenia pomiaru należy włączyć jednocześnie włącznik kierunkowskazów i sekundomierz. W chwili pojawienia się pierwszego błysku należy zatrzymać sekundomierz i odczytać wynik. Porównać zmierzony czas zadziałania z wartością wymaganą (1 s).
Częstotliwość przerw w świeceniu mierzy się przez pomiar czasu 10 kolejnych błysków. W tym celu włącza się sekundomierz w chwili błysku i wyłącza się przy dziesiątym błyśnięciu światła. Czas ten powinien zawierać się w granicach 5-10 s.
- Sprawdzenie działania świateł pozycyjnych przednich, tylnych i ewentualnie bocznych.
Wymienione światła powinny świecić się z właściwą intensywnością, klosze lamp powinny być całe i niezabrudzone na zewnątrz i wewnątrz.
1.5. Sprawdzenie działania pozostałych świateł zewnętrznych
Pozostałe światła, na przykład: światła awaryjne, światła cofania, światła przeciwmgłowe przednie oraz tylne itp., powinny odpowiadać wymaganiom określonym w obowiązujących przepisach wykonawczych, włączać się pewnie i być poprawnie zamocowane.
1.6. Sprawdzenie działania wskaźników (lampek) kontrolnych i sygnalizacyjnych
Wskaźniki te umieszczone na tablicy wskaźników w kabinie kierowcy powinny sygnałem świetlnym lub dźwiękowym informować kierowcę o włączeniu bądź działaniu poszczególnych świateł.
2. Badania kontrolne reflektorów
Kontrola ta ma szczególne znaczenie w aspekcie bezpieczeństwa jazdy. Z biegiem czasu – wskutek drgań, wstrząsów i zmian charakterystyki zawieszenia – reflektory zmieniają swoje położenie. Dlatego też ustawienie ich powinno być kontrolowane okresowo, przynajmniej po przebiegu każdych 10-12 tys. km. Podczas sprawdzenia najbardziej istotne jest:
- dokonanie korekcji ogniska reflektora,
- kontrola ustawienia świateł drogowych i świateł mijania,
- pomiar światłości świateł drogowych,
- pomiar natężenia oświetlenia światłami mijania (próba olśnienia).
2.1. Korekcja ogniska reflektora
Korekcja ogniska reflektora polega na skontrolowaniu, czy włókno żarówki znajduje się ściśle w ognisku reflektora. Jest to bowiem nieodzownym warunkiem uzyskania równoległej wiązki promieni świetlnych. Ta czynność możliwa jest do wykonania w starszych typach samochodów (z reflektorami paraboloidalnymi). Korekcji ogniska dokonuje się dla każdego reflektora oddzielnie. W tym celu należy samochód ustawić w odległości 2-4 m od ekranu kontrolnego, zdjąć szkło badanego reflektora i zasłaniając drugi reflektor, włączyć światła drogowe. Jeżeli włókno żarówki nie znajduje się w ognisku paraboloidy, na środku jasnej plamy pojawi się ciemna plama. Błąd ten koryguje się, przesuwając żarówkę odpowiednio nieco do przodu lub do tyłu, aż do uzyskania jednolitej jasnej plamy na ekranie.
2.2. Kontrola ustawienia świateł
- Czynniki warunkujące dokładność pomiaru
Zasadnicze czynniki wpływające na dokładność pomiaru ustawienia świateł można podzielić na dwie grupy:
- czynniki wpływające na dokładność pomiaru w płaszczyźnie pionowej:
- stan obciążenia pojazdu,
- wartość ciśnienia powietrza w ogumieniu pojazdu,
- stan nawierzchni stanowiska kontrolnego;
- czynniki wpływające na dokładność pomiaru w płaszczyźnie poziomej: nieprostopadłe ustawienie pojazdu do ekranu lub do głowicy pomiarowej przyrządu kontrolnego.
- Stan obciążenia pojazdu
Wszelkie zmiany obciążenia samochodu powodują w efekcie uginanie się lub rozprężanie elementów resorujących zawieszenia. W zależności od wielkości obciążenia oraz jego rozmieszczenia w samochodzie powoduje to przechył pojazdu w stronę bardziej obciążoną, a tym samym zmianę kierunku strumienia światła biegnącego z reflektora. Wielkość tych zmian jest oczywiście związana z konkretną konstrukcją pojazdu i jest różna dla poszczególnych marek i typów samochodów. W związku z tym należy bezwarunkowo przestrzegać podawanych przez producenta warunków obciążenia pojazdu podczas kontroli świateł.
- Ciśnienie powietrza w ogumieniu
Zachowanie w czasie kontroli prawidłowego ciśnienia powietrza w ogumieniu ma duże znaczenie dla dokładności wyniku pomiaru ustawienia świateł. Prawidłowo ustawione światła w samochodzie z niewłaściwym ciśnieniem powietrza w ogumieniu po uzupełnieniu ciśnienia do nominalnego ulegają znacznemu przesunięciu. W zależności od tego, czy spadek ciśnienia występował w oponach kół przednich czy tylnych, środki plam świetlnych na ekranie przesuną się w górę lub w dół.
- Stan nawierzchni stanowiska kontrolnego
Nawierzchnia stanowiska kontrolnego do badania świateł powinna być płaska, pozioma i gładka. Wymiary stanowiska kontrolnego są uzależnione od rodzaju badanych pojazdów oraz sposobu przeprowadzania kontroli (rodzaj stosowanych przyrządów). Ogólne wymagania stawiane wobec stanowiska kontrolnego dotyczą stanu jego nawierzchni. Nierówności występujące na płaszczyźnie stanowiska wpływają bezpośrednio na wynik pomiaru.
- Nieprostopadłe ustawienie pojazdu do ekranu
Należy bezwarunkowo dążyć do uzyskania prawidłowej pozycji pojazdu podczas pomiaru, ponieważ już 30’ odchyłki od prostopadłego ustawienia pojazdu względem płaszczyzny ekranu powoduje błąd 8,7 cm/10 m. W przypadku kontroli świateł przyrządami prawidłowość ustawienia głowicy pomiarowej przyrządu kontrolnego względem samochodu otrzymuje się przez bazowanie mechaniczne (drążki oporowe i ustawcze przyrządu) lub optyczne (np. projektor wiązki światła) – rys.3. W przypadku bazowania mechanicznego koła przednie powinny być ustawione do jazdy na wprost.
Zasady kontroli świateł
Zasady kontroli świateł dotyczą podstawowych warunków i wymagań niezbędnych dla należytego przeprowadzenia czynności kontrolnych świateł drogowych i mijania pojazdów samochodowych.
- Stanowisko, na którym jest stawiany samochód do kontroli świateł, powinno mieć nawierzchnię twardą, płaską i poziomą. Odchylenie od poziomu nie powinno przekraczać 1 mm na długości 1 m, a nierówności ±1 mm.
- Badany samochód powinien mieć wyregulowane ciśnienie powietrza w ogumieniu, z dopuszczalną odchyłką od nominalnego:
- ±0,01 MPa przy ciśnieniu nominalnym do 0,3 MPa,
- ±0,02 MPa przy ciśnieniu nominalnym ponad 0,3 MPa.
- Poddawany kontroli samochód powinien być obciążony zgodnie z wymaganiami producenta. W przypadku braku danych odnośnie stanu obciążenia pojazdu podczas sprawdzenia świateł pomiar należy przeprowadzić w takich warunkach, w jakich światła skierowane są najwyżej. Należy sprawdzić, czy reflektory znajdują się w położeniu odpowiadającym określonemu obciążeniu (w przypadku stosowania korektora).
- Samochód powinien być ustawiony na stanowisku tak, aby jego podłużna płaszczyzna symetrii była równoległa do osi optycznej przyrządu kontrolnego lub prostopadła do płaszczyzny ekranu (z dopuszczalną odchyłką nieprzekraczającą ±15’).
- Pomiar ustawienia światła drogowego w płaszczyźnie pionowej powinien być przeprowadzony z dokładnością ±2 cm/10 m, a w płaszczyźnie poziomej ±8 cm/10 m. Ustawienie strumienia światła powinno odpowiadać wymaganiom ustalonym przez producenta.
- Pomiar ustawienia świateł mijania w płaszczyźnie pionowej powinien być przeprowadzony z dokładnością ±2 cm/10 m, a w płaszczyźnie poziomej (światła asymetryczne) ±4 cm/10 m.
- Pomiar światłości świateł drogowych powinien być wykonany z dokładnością ±2000 cd. Światłość świateł drogowych powinna odpowiadać wymaganiom określonym w obowiązujących przepisach.
- Pomiar natężenia oświetlenia światłami mijania powinien być wykonany z dokładnością ±0,1 lx/25 m.
Kontrolę ustawienia świateł drogowych i mijania pojazdu samochodowego przeprowadza się za pomocą specjalnych przyrządów lub ekranu kontrolnego.
2.3. Pomiar światłości świateł drogowych i natężenia oświetlenia światłami mijania
Pomiar światłości świateł drogowych wykonuje się za pomocą przyrządów diagnostycznych umożliwiających sprawdzenie parametrów fotometrycznych świateł (rys.4). Światłość powinna odpowiadać wymaganiom określonym w rozporządzeniu o warunkach technicznych pojazdów. Przyrządy diagnostyczne do kontroli świateł umożliwiają również sprawdzenie natężenia oświetlenia światłami mijania (ocena olśnienia kierowcy pojazdu nadjeżdżającego z przeciwka).
3. Badania kontrolne świateł sygnałowych
Diagnozowanie świateł sygnałowych i świateł rozpoznawczych wykonuje się obecnie metodami organoleptycznymi. Podejmowane są próby badań tych zespołów metodami przyrządowymi.
dr inż. Kazimierz Sitek
Komentarze (1)