Zgrzewarka jest bardzo praktycznym urządzeniem. Ilość wykonywanych funkcji przez zgrzewarki powoduje, że stają się one niezbędnym wyposażeniem każdego serwisu blacharskiego.
Nie wszystkie nowoczesne zgrzewarki, które pojawiły się na rynku mogą być stosowane w warsztatach blacharskich. Bardzo ważnymi parametrami, np. w zgrzewarkach inwertorowych, jest ich wysoki amperaż, który oscyluje w granicach ok. 13 000 A, natomiast nacisk na końcówki elektrod to ok. 420 daN. Dlaczego potrzebne są aż tak mocne zgrzewarki?
Blachy o wysokiej sprężystości stosowane obecnie w karoseriach samochodowych wymagają tak mocnych zgrzewarek, aby zgrzeiny odtwarzane w warunkach warsztatowych miały taką samą wytrzymałość jak fabryczne. Pojazdy te powinny być kontrolowane przez rzeczoznawców ubezpieczalni, która rozlicza szkodę i stwierdza czy naprawa przebiegła zgodnie z technologią. Dopiero wtedy pojazdy te powinny być dopuszczone do wtórnej eksploatacji.
Co może się zdarzyć, jeżeli użyjemy innej metody naprawczej od tej, którą zaleca producent? Jeżeli zgrzewanie zastąpimy spawaniem typu MIG, zmienimy wówczas konstrukcję karoserii, a zarazem strefy zgniotu pojazdu. Tak przeprowadzona naprawa może mieć negatywny wpływ na bezpieczeństwo kierowcy i pasażera w zdarzeniach drogowych. W jaki sposób połączyć blachę głębokotłoczoną ST12-St14 z blachą prężną HSS czy też wysokoprężną HSS? Jak zastąpić metody łączenia stosowane w fabryce, np. spawanie laserowe? Aby dokonać tego typu połączenia należy użyć lutospawarki z drutem CuSi3. Jest to tak zwane lutowanie metodą MIG, którym powinno się połączyć te dwie, różne blachy. Nie powinno się natomiast łączyć blach drutem stalowym (metoda MAG), gdyż naprężenia, które powstają przy łączeniu blach wysokoprężnych są bardzo duże, a to powoduje pęknięcia obok spoinowanej części. Jest to bardzo niebezpieczne, zwłaszcza, jeżeli występuje w elementach nośnych karoserii.
Lutospawanie stosujemy również do napraw powierzchni ocynkowanych, aby nie uszkodzić cynku nałożonego w fabryce, co eliminuje korodowanie karoserii samochodowych. Przy zgrzewaniu oporowym jako zabezpieczenie przed korozją stosujemy pasty, które nakładamy pomiędzy zgrzewane blachy. Przy zgrzewaniu doczołowym stosowanym w miejscach, które są trudno dostępne lub w profilach zamkniętych, np. błotnik ze słupkiem “A”, trzeba zawsze pamiętać, aby zgrzewać w kierunku umieszczonej masy, zapobiegając tym samym utracie mocy. Zgrzewając w kierunku od masy, każdy zgrzew staje się oporem dla przepływającego prądu, zatem zgrzewy będą coraz słabsze i nie otrzymamy żądanego połączenia. Połączenia takie nie są trwałe, więc mogą powodować niepożądane rozłączanie się łączonych blach. Po dokonanej naprawie karoserii zgrzewarka musi wykazywać te same parametry wytrzymałości, jakie zaleca producent.
Toni Seidel
CTS Centrum Szkoleniowe
Nie wszystkie nowoczesne zgrzewarki, które pojawiły się na rynku mogą być stosowane w warsztatach blacharskich. Bardzo ważnymi parametrami, np. w zgrzewarkach inwertorowych, jest ich wysoki amperaż, który oscyluje w granicach ok. 13 000 A, natomiast nacisk na końcówki elektrod to ok. 420 daN. Dlaczego potrzebne są aż tak mocne zgrzewarki?
Blachy o wysokiej sprężystości stosowane obecnie w karoseriach samochodowych wymagają tak mocnych zgrzewarek, aby zgrzeiny odtwarzane w warunkach warsztatowych miały taką samą wytrzymałość jak fabryczne. Pojazdy te powinny być kontrolowane przez rzeczoznawców ubezpieczalni, która rozlicza szkodę i stwierdza czy naprawa przebiegła zgodnie z technologią. Dopiero wtedy pojazdy te powinny być dopuszczone do wtórnej eksploatacji.
Co może się zdarzyć, jeżeli użyjemy innej metody naprawczej od tej, którą zaleca producent? Jeżeli zgrzewanie zastąpimy spawaniem typu MIG, zmienimy wówczas konstrukcję karoserii, a zarazem strefy zgniotu pojazdu. Tak przeprowadzona naprawa może mieć negatywny wpływ na bezpieczeństwo kierowcy i pasażera w zdarzeniach drogowych. W jaki sposób połączyć blachę głębokotłoczoną ST12-St14 z blachą prężną HSS czy też wysokoprężną HSS? Jak zastąpić metody łączenia stosowane w fabryce, np. spawanie laserowe? Aby dokonać tego typu połączenia należy użyć lutospawarki z drutem CuSi3. Jest to tak zwane lutowanie metodą MIG, którym powinno się połączyć te dwie, różne blachy. Nie powinno się natomiast łączyć blach drutem stalowym (metoda MAG), gdyż naprężenia, które powstają przy łączeniu blach wysokoprężnych są bardzo duże, a to powoduje pęknięcia obok spoinowanej części. Jest to bardzo niebezpieczne, zwłaszcza, jeżeli występuje w elementach nośnych karoserii.
Lutospawanie stosujemy również do napraw powierzchni ocynkowanych, aby nie uszkodzić cynku nałożonego w fabryce, co eliminuje korodowanie karoserii samochodowych. Przy zgrzewaniu oporowym jako zabezpieczenie przed korozją stosujemy pasty, które nakładamy pomiędzy zgrzewane blachy. Przy zgrzewaniu doczołowym stosowanym w miejscach, które są trudno dostępne lub w profilach zamkniętych, np. błotnik ze słupkiem “A”, trzeba zawsze pamiętać, aby zgrzewać w kierunku umieszczonej masy, zapobiegając tym samym utracie mocy. Zgrzewając w kierunku od masy, każdy zgrzew staje się oporem dla przepływającego prądu, zatem zgrzewy będą coraz słabsze i nie otrzymamy żądanego połączenia. Połączenia takie nie są trwałe, więc mogą powodować niepożądane rozłączanie się łączonych blach. Po dokonanej naprawie karoserii zgrzewarka musi wykazywać te same parametry wytrzymałości, jakie zaleca producent.
Toni Seidel
CTS Centrum Szkoleniowe
Komentarze (0)