poliuretanowych mas klejąco-uszczelniających. Uszczelnianie blach nadwozia, miejsc spawanych i elementów zgrzewnych należy do skomplikowanych procesów, co z pewnością może potwierdzić niejeden blacharz czy lakiernik. W tym przypadku liczy się przede wszystkim długoletnia praktyka. Producenci aut wymyślają coraz to nowsze ściegi, a specjaliści z dziedziny blacharstwa i lakiernictwa doskonale wiedzą, iż klient spogląda głównie na jakość wykonanej pracy, stąd po naprawie zwróci uwagę nie tylko na lakier, lecz także na nałożoną pod nim masę klejąco-uszczelniającą. Aby zatem zgłębić tematykę uszczelniania masami, trzeba z reguły przejść odpowiednie przeszkolenie.

Wyróżniamy trzy rodzaje mas klejąco- -uszczelniających: kauczukowe, tworzone na bazie modyfikowanych silanów MS oraz poliuretanowe – PUR. Pierwsze z wymienionych zostają wypierane z rynku ze względu na dużą zawartość rozpuszczalników oraz przestarzałą metodę nakładania pędzlem. Drugie z kolei przeznaczone są głównie do antykorozyjnego uszczelniania i zabezpieczania łączonych ze sobą blach przed ich zgrzewaniem. Podobne zastosowanie mają masy poliuretanowe, takie jak K2 50. Również mogą być nakładane na spoiny zgrzewne oraz spawane, po połączeniu blach. Obecnie są one najczęściej używanym środkiem w warsztatach blacharsko-lakierniczych. Należy jednak pamiętać, że nie wszystkie produkty tego typu są jednakowo skuteczne. Część posiada rzadką konsystencję, która uniemożliwia powstanie trwałego połączenia. Aby zatem sieciujące pod wpływem wilgoci masy klejąco-uszczelniające kreowały mocne zespolenie, nie powinny spływać po powierzchniach pionowych, tworzyć rys skurczowych, a także pękać po wyschnięciu. Świadczy to nie tylko o wysokiej jakości danego preparatu, ale także gwarantuje wytrzymałość odnowionych elementów na czynniki mechaniczne, takie jak np. drgania. Przed użyciem preparatu trzeba przede wszystkim całkowicie oczyścić, odtłuścić i osuszyć powierzchnie klejone tak, żeby nie obniżyć skuteczności działania środka. Niektóre powierzchnie mogą wymagać przemycia, w związku z tym najlepiej w takiej sytuacji zastosować metyloetyloketon lub aceton. Jeżeli zajdzie taka konieczność, zaleca się przetarcie powierzchni metalowych papierem ściernym.

Zanim przystąpi się do użycia masy poliuretanowej, należy pamiętać o dostosowaniu preparatu do temperatury pokojowej – inaczej stanie się lepki, co znacznie spowolni proces jego wyciskania. Optymalna temperatura w jakiej można stosować masy poliuretanowe oscyluje w granicach 15°C-25°C, co gwarantuje zachowanie odpowiedniej przyczepności preparatu do podłoża. Po nałożeniu produktu za pomocą specjalnego ręcznego lub pneumatycznego pistoletu, koniecznie trzeba docisnąć szczelinę za pomocą np. szpatułki. Dużą zaletą mas poliuretanowych jest możliwość lakierowania uszczelnianych powierzchni jedno- lub dwuskładnikowymi lakierami na bazie żywic alkidowych i akrylowych. Stosowanie lakierów nitro w sprayu czy tych zawierających alkohol może, niestety, przeszkadzać w procesie utwardzania, stąd zaleca się ich stosowanie dopiero po całkowitym wyschnięciu masy. Podobnie jest w przypadku gruntujących podkładów antykorozyjnych, które trzeba nakładać na utwardzoną masę. Inaczej dyfuzja pary wodnej może zostać poważnie ograniczona. Przyśpieszenie procesu schnięcia lakieru stosowane w specjalnej kabinie lakierniczej prowadzi do sytuacji, w której aby zapoczątkować reakcję utwardzania masy, koniecznie trzeba odczekać ok. 30 minut przed samym nałożeniem lakieru. Ważne, by maksymalne obciążenie dla nieutwardzonej masy nie przekraczało wówczas 90°C w czasie jednej godziny.

Masy poliuretanowe doskonale nadają się do uszczelniania połączeń blach, miejsc spawanych i zgrzewanych punktowo. Są odporne na wodę, oleje, sole i różnego rodzaju czynniki atmosferyczne. Zawodowy blacharz-lakiernik, mając do dyspozycji masy poliuretanowe, które umożliwiają wielkoobszarowe zastosowanie, przy odpowiedniej wiedzy i umiejętnościach nie musi martwić się o uwagi ze strony klienta. Nieskazitelny efekt będzie widoczny gołym okiem.