Patrząc na porysowaną i pozbawioną połysku powierzchnię lakieru na samochodzie, zaczynamy się zastanawiać, co zrobić, żeby przywrócić ją do stanu idealnego. Najprostszym i najpewniejszym rozwiązaniem jest zlecenie usługi polerowania firmie zajmującej się profesjonalnie auto detailingiem lub doświadczonemu lakiernikowi. I w zasadzie w tym momencie można by artykuł zakończyć, ale czy nie każdy chce zostać „bohaterem w swoim domu”? Zanim sami zabierzemy się do polerowania, warto wiedzieć, na co zwrócić szczególną uwagę.

Zacznijmy od układu i grubości warstw w oryginalnej, fabrycznie nowej powłoce lakierowej, które zostały przedstawione na rys. 1. Zazwyczaj w lakierowaniu OEM (fabrycznym) w systemie 2-warstwowym uzyskuje się grubości lakieru bezbarwnego w przedziale 35–45 µm. Podczas lakierowania renowacyjnego najczęściej uzyskuje się większe grubości. Dla porównania: kartka papieru kserograficznego ma grubość ok. 90–100 µm, zatem warstwa lakieru bezbarwnego, z której zamierzamy usunąć rysy, to zaledwie połowa tej grubości. W przypadku przecięcia warstwy lakieru bezbarwnego do warstwy bazowej – element będzie musiał zostać ponownie polakierowany. Ta informacja ma uświadomić, że należy zachować szczególną ostrożność podczas polerowania, żeby nie uszkodzić lakieru bezbarwnego.

Zanim rozpoczniesz polerowanie
1. Elementy polerowane muszą być dokładnie umyte (najlepiej ręcznie) i wysuszone.
2. Sprawdź powierzchnię, czy nie ma na niej przyklejonych zanieczyszczeń (naloty przemysłowe, bitumy, smoła, soki z drzew i inne zabrudzenia) – w razie potrzeby użyj zmywacza antysilikonowego. Przy silniejszych zabrudzeniach powierzchni zaleca się użycie glinki polerskiej (mieszanina masy plastycznej i bardzo delikatnego ścierniwa), która skutecznie usuwa większość zanieczyszczeń z powierzchni, aby później nie zabrudzały one materiałów polerskich i gąbki podczas polerowania.
3. Zabezpiecz taśmą lakierniczą listwy z tworzywa sztucznego, kierunkowskazy, uszczelki itp. – zapobiegamy w ten sposób zabrudzeniu i wcieraniu się pasty polerskiej w elementy (szczególnie kłopotliwe do usunięcia ze strukturalnego czarnego tworzywa).

Ocena powierzchni do polerowania
1. Użyj lampy z silnym światłem do oceny powierzchni (oświetlaj z różnych odległości, również pod kątem, żeby najlepiej ocenić stan powierzchni).
2. Jeżeli masz możliwość, zmierz grubość powłoki lakierowej (przy grubościach całkowitych powłoki poniżej 90 µm – co jest bardzo często spotykane w nowych samochodach – polerowanie zaczyna być bardzo ryzykowne; należy unikać agresywnych past i padów).

Polerowanie różnych powłok lakierowych
2-warstwowych. Podczas polerowania w systemie 2-warstwowym (baza + lakier bezbarwny) ograniczeniem jest grubość lakieru. W systemach 2-warstwowych przy bardzo grubych rysach przecinających lakier i sięgających do bazy lub podkładu nie jesteśmy w stanie ich usunąć przez polerowanie w taki sposób, żeby były niewidoczne. W praktyce, jeżeli przeciągamy po powierzchni lakieru paznokciem i napotykamy rysę stawiającą opór, to rysa jest nie do zapolerowania. W przypadku głębokiej rysy możemy zaokrąglić jej krawędź, wówczas będzie się ona mniej rzucała w oczy.
1-warstwowych. W przypadku polerowania systemów 1-warstwowych (farby akrylowe) musimy liczyć się z tym, że na skutek zmniejszenia grubości farby akrylowej mogą nastąpić zmiany wybarwienia powłoki. Grubość lakieru akrylowego wynosi ok. 40–50 µm. W systemach 1-warstwowych (najczęściej kolory czerwone) często obserwujemy zjawisko kredowania (odsłonięcie pigmentów na skutek degradacji żywicy) w wyniku długotrwałej ekspozycji na promieniowanie słoneczne (UV). Za pomocą polerowania jesteśmy w stanie skutecznie przywrócić wyblakłemu lakierowi jego pierwotny połysk.

Przygotowanie powierzchni do polerowania – szlifowanie
Każdy z producentów materiałów ściernych proponuje swoje własne rozwiązania w zakresie przygotowania powierzchni do polerowania. Warto sięgać po rozwiązania sprawdzone rynkowo, gdyż bardzo często tańsze papiery ścierne robią głębsze rysy, niżby to wynikało z opisu gradacji, lub bardzo szybko się zużywają.
a) Przygotowanie wstępne powierzchni do polerowania będzie zależało od ilości i wielkości wtrąceń lub rys, jakie chcemy usunąć w procesie wstępnej obróbki powierzchni. Najczęściej stosowane gradacje papierów przy przygotowaniu wstępnym to:

• przy obróbce ręcznej – papiery o gradacjach P1500 i P2000 na mokro;
• przy obróbce mechanicznej – papiery o gradacji P1200 i P1500 na sucho (należy pamiętać o stosowaniu miękkiej przekładki).

b) Przygotowanie zasadnicze do polerowania umożliwia uzyskanie bardzo gładkiego wykończenia – zmniejsza to nakład pracy, znacznie przyspieszając polerowanie:

• przygotowanie mechaniczne na mokro (z niewielką ilością wody) przy użyciu specjalistycznych krążków mikrościernych o gradacji P3000, nawet do P6000.