Publikujemy ciąg dalszy słowniczka terminów związanych z przewodami zapłonowymi przygotowanego przez firmę GG Profits.

Korozja złącz – proces utleniania się metali, z których wykonane są konektory przewodów zapłonowych. Tlenki tworzące się na ich powierzchni nie mają dobrej przewodności elektrycznej, więc z czasem doprowadzają do przerywania obwodów.

Listwa zapłonowa – zintegrowany element układu zapłonowego łączący w sobie cewki zapłonowe i sztywne złącza do świec zapłonowych bez pośrednictwa przewodów zapłonowych. W porównaniu z rozwiązaniem klasycznym odznacza się większą odpornością na uszkodzenia mechaniczne i znacznie wyższymi kosztami naprawy w przypadku usterek elektrycznych.

Mieszanki paliwowo-powietrzne – dostarczane przez układ zasilania ładunki złożone z substancji palnych i odpowiedniego zapasu powietrza niezbędnego do ich spalania w cylindrach silników. W silnikach z zapłonem iskrowym najczęściej stosowane są mieszanki powietrzno-benzynowe i powietrzno-gazowe (LPG lub CNG). Te drugie potrzebują większej energii iskry do wywołania skutecznego zapłonu.

Miedziany rdzeń – element przewodzący w najstarszej konstrukcji przewodów zapłonowych, do dziś popularny, zwłaszcza w pojazdach niemieckich. Wykonywany w postaci linki splecionej z cienkich drutów miedzianych. Odznacza się minimalną opornością elektryczną, lecz dla eliminacji emitowanych zakłóceń radiowych musi być szeregowo łączony z opornikiem umieszczonym w złączu świecy, co zmniejsza energię iskry zapłonowej.
Napięcie zapłonowe – mierzone pomiędzy elektrodami iskry w momencie wyładowania wynosi nie więcej niż 10 kV, czyli jest parokrotnie niższe od generowanego przez cewkę zapłonową bez obciążenia (30-45 kV). Do wytworzenia krótkotrwałego impulsu wysokiego napięcia wykorzystuje się zdolność cewki indukcyjnej do magazynowania energii w polu magnetycznym.

Opór właściwy – mierzona w omometrach charakterystyczna cecha przewodnika polegająca na utracie części przewodzonego prądu poprzez jego zamianę na wydzielane ciepło. Im niższy opór właściwy, tym wyższa przewodność. W elektrotechnice wykorzystuje się zarówno przewodniki o niskim oporze właściwym (przeważnie metale), jak i odznaczające się wysokim oporem (tzw. oporniki).

Przeskok iskry – rodzaj przepływu prądu elektrycznego w ośrodku gazowym. Następuje pomiędzy dwiema elektrodami o dużej różnicy potencjałów i ma charakter szybkiego ruchu gazowych jonów. Jego intensywność zależy od wartości napięcia elektrycznego przyłożonego do elektrod oraz od podatności gazu na proces jonizacji. Napięcie 10 kV w suchym powietrzu powoduje przeskok iskry na odległość ok. 1 cm. Wzajemne oddalenie elektrod świecy zapłonowej jest znacznie mniejsze ze względu na słabszą jonizację mieszanki paliwowo-powietrznej.

cdn.