W ramach pakietu wsparcia technicznego ze strony LuK i Grupy Schaeffler przygotowaliśmy kolejny artykuł techniczny, krok po kroku opisujący sposób przygotowania do wymiany sprzęgła, tym razem w Renault Scenic III GT z silnikiem 1.5 dCi o mocy 110 KM (K9K).

Nasz model (fot. 1) przejechał na oryginalnym sprzęgle 160 tys. km. Wszystkie elementy potrzebne do wymiany zawiera zestaw LuK RepSet 2CT (Double Clutch Technology). Z uwagi na prawdopodobieństwo zużycia zalecamy przy każdej wymianie sprzęgła montaż nowego zespołu zasprzęglającego (fot. 2).
Instrukcja dotyczy 6-biegowej skrzyni Renault DC4 (równoległa manualna) i przygotowania do montażu zestawu sprzęgła LuK RepSet 2CT o numerze katalogowym 602 0005 00.
Wymagane do wymiany sprzęgła zestawy narzędzi:
- standardowy zestaw narzędzi LuK, o numerze katalogowym 400 0418 10,
- standardowy zestaw narzędzi LuK do Renault, nr kat. 400 0423 10,
- w razie ponownego montażu – zestaw narzędzi do blokady transportowej LuK, nr kat. 400 0425 10.

Do wymiany sprzęgła potrzebne będą: podnośnik najazdowy, odpowiednie narzędzia, dwa wsporniki hydrauliczne do skrzyń biegów (jeśli nie zachodzi konieczność zabezpieczenia zespołu silnik-skrzynia biegów od góry) i oczywiście zestaw narzędzi specjalnych do demontażu i ponownego montażu zespołu sprzęgła 2CT.
W pierwszej kolejności należy przeprowadzić następujące czynności (fot. 3, 4 i 5):
- odłączyć i wymontować akumulator oraz jego podstawę,
- zdemontować środkową część atrapy chłodnicy, środkową część rury pod atrapą, doprowadzającą powietrze do filtra powietrza, oraz obudowę filtra powietrza.

Następnie (fot. 6, 7 i 8):
- odłączyć przewód kontrolny elektrozaworu sterującego turbosprężarką,
- odłączyć wiązkę z elektrozaworu turbosprężarki,
- rozłączyć i zdjąć wiązkę akumulatora z lewego mocowania zawieszenia,
- odpiąć i zabezpieczyć przed uszkodzeniem cięgno wyboru biegów.

Przed podniesieniem pojazdu należy zablokować koło kierownicy (z uwagi na brak stacyjki) w celu zdemontowania ramy pomocniczej (sanek) wraz z przekładnią kierowniczą (fot. 9).
Dalsze czynności prowadzimy na podniesionym samochodzie z odkręconymi kołami.
Demontujemy nadkole po lewej stronie, odkręcamy łącznik stabilizatora, końcówkę drążka kierowniczego i sworzeń wahacza, zabezpieczamy ramę pomocniczą (sanki) wspornikiem hydraulicznym i odkręcamy śruby mocujące ramę pomocniczą podsilnikową (fot. 10,11,12).
Po stronie skrzyni biegów:
- odłączyć wiązkę przewodów,
- zdemontować rurę do intercoolera i górną śrubę mocującą wiązkę silnika na skrzyni biegów,
- odłączyć wtyczkę sterownika skrzyni biegów,
- zdjąć wiązkę silnika ze skrzyni biegów.

Zdemontować rozrusznik i spuścić olej ze skrzyni (fot. 13). W następnej kolejności zdemontować (fot. 14, 15, 16):
- lewą półoś,
- prawą półoś (zwrócić uwagę na pośrednie łożysko podpierające),
- przedni zderzak,
- belkę podpierającą chłodnicę,
- ramę pomocniczą podsilnikową (sanki).

Teraz można odkręcić śruby i zdemontować skrzynię biegów. Proszę pamiętać o jej znacznej masie, charakterystycznej dla wersji dwusprzęgłowej, sprzęgło jest zamontowane wewnątrz skrzyni (fot. 17 i 18).
Montaż skrzyni na silniku przebiega w odwrotnej kolejności. Należy zawsze zweryfikować stan i pozycję kołeczków centrujących. Ze względu na ryzyko uszkodzenia wieloklinu tarczy śruby mocujące skrzynię dokręcić przed opuszczeniem wspornika hydraulicznego właściwym momentem (zgodnie z zaleceniami producenta).
 Podobnie jak zespól sprzęgła, w tym modelu konstrukcja dwumasowego koła zamachowego różni się od klasycznych DKZ (fot. 19, 20 i 21). W związku z tym sposób montażu sprzęgła 2CT znacząco odbiega od procedury montażu tego klasycznego.
Charakterystyczną cechą przekładni równoległych manualnych jest to, że funkcjonują one na podobnej zasadzie jak zwykłe skrzynie manualne jednosprzęgłowe. Każda tarcza obsługuje swoją grupę biegów. Tarcze są posadowione na wałkach sprzęgłowych w technologii „jeden w drugim” – zewnętrzny wałek drążony i wałek wewnętrzny pełny wsunięty do środka drążonego.
Biegi nieparzyste (1, 3, 5) obsługuje sprzęgło pierwsze (K1), a napęd przekazywany jest do skrzyni przez wałek wewnętrzny. Do biegów parzystych napęd przekazywany jest z tarczy nr 2 (K2) poprzez wałek drążony zewnętrzny.
W klasycznym zespole sprzęgła jednotarczowego w stanie zwolnionym docisk jest załączony i przyciska tarczę do koła zamachowego. Jego otwarcie następuje w chwili nacisku na pedał sprzęgła, co przerywa przepływ momentu obrotowego.
Rozłączanie odbywa się za pomocą tzw. układu wysprzęglającego. W podwójnym sprzęgle typu 2CT jest odwrotnie. W stanie swobodnym sprzęgła są otwarte. Zamykają się dopiero po uruchomieniu dźwigni załączających. Stąd jego nazwa: system zasprzęglający.
Mechatronika załącza naprzemiennie łożyska oporowe za pomocą dźwigni zasprzęglających sterowanych silnikami elektrycznymi. Dźwignie zasprzęglające są tak skonstruowane, aby stanowiły rodzaj klina, pod który wsuwany jest tzw. wózek podnoszący stopniowo tę stronę dźwigni, która poprzez łożysko oporowe naciska na sprężynę talerzową załączającą właściwe sprzęgło (fot. 22, 23).
Zużycie okładzin tarcz jest kompensowane działaniem zintegrowanego układu samoregulacji. W przypadku naprawy, przy której zachodzi konieczność demontażu zespołu sprzęgła i jego ponownego montażu po jej zakończeniu, niezbędna jest ponowa blokada zespołu samoregulacji. Wykonuje się ją za pomocą specjalnego narzędzia do blokady transportowej. Z oczywistych względów do demontażu i ponownego montażu całego modułu sprzęgła wymagane jest zastosowanie narzędzi specjalnych (zestawów standardowego i do Renault).
Schaeffler prowadzi specjalistyczne szkolenia w zakresie wymiany modułów sprzęgieł 2CT. Celem firmy jest zapewnienie warsztatom dostępu do fachowej wiedzy i specjalistycznych narzędzi tak, aby możliwe było zastosowanie najnowszych rozwiązań naprawczych. Szczegółowe informacje dotyczące szkoleń dostępne są w katalogu szkoleniowym na portalu: www.repxpert.pl.