Cieniowanie

Od kilku lat warsztaty blacharsko-lakiernicze borykają się z problemem odmowy pokrywania przez firmy ubezpieczeniowe kosztów cieniowania elementów sąsiadujących z naprawianym.

Problem doboru koloru lakieru renowacyjnego występuje od zawsze. Składa się na to bardzo wiele czynników. Producenci samochodów mają wielu dostawców lakierów, nadwozia są lakierowane w różnych warunkach klimatycznych, następnie eksploatowane w różnych środowiskach (wilgotność powietrza, temperatura, światło słoneczne). Różnice w odcieniach kolorów występują już na etapie przygotowania receptury lakieru renowacyjnego. Producent lakierów opracowuje receptury kolorów w oparciu o standardy dostarczone przez producenta samochodów. Jeżeli jednak z fabryki wychodzą pojazdy nie do końca zgodne z fabrycznym standardem, niemożliwe jest opracowanie idealnych receptur. Laboratoria musiałyby analizować każdą serię nowo lakierowanych samochodów, a nawet każdy pojazd osobno, i każdorazowo korygować odcienie. W praktyce oznaczałoby to raczej niebotyczne zwiększenie kosztów produkcji pojazdów oraz powiększenie bazy danych o kolorach do niewyobrażalnych rozmiarów. Jednak, nawet jeśli ktoś by się na to zdecydował, nie miałby gwarancji, że jego baza kolorystyczna byłaby idealna. W sztuce lakierowania renowacyjnego o odcieniu koloru w dużej mierze decyduje technika lakierowania. Na ostateczną barwę mają wpływ:
- Podawanie lakieru.
- Ciśnienie powietrza w pistolecie.
- Szerokość strumienia natrysku.
- Odległość pistoletu od lakierowanego elementu.
- Szybkość prowadzenia pistoletu.
- Czas odparowania.
- Proporcje mieszania.
- Typ rozcieńczalnika.
- Rozmiar dyszy.

Zasady oddziaływania powyższych czynników pokazano na schemacie.

Ponieważ naprawa powinna być przeprowadzona w taki sposób, aby uniknąć różnic w odcieniu koloru, wszyscy producenci lakierów renowacyjnych rekomendują metodę technologicznego cieniowania elementów sąsiadujących.
Naprawa z cieniowaniem powinna być wykonana przez odpowiednio przeszkolonych i wykwalifikowanych pracowników oraz odbywać się zgodnie z technologią opracowaną przez producenta lakierów i przy pomocy materiałów lakierniczych przeznaczonych do tego typu napraw. Trudno jest wyznaczyć sztywne reguły, mówiące kiedy bezwzględnie należy cieniować, a kiedy tego robić nie należy. Zależy to od rodzaju i zakresu uszkodzenia (zarysowanie, wgniecenie, korozja, etc.). Każde uszkodzenie należy rozpatrzyć indywidualnie. Należy pamiętać, iż przy zastosowaniu pełnej technologii, tj.: aplikacji podkładu wytrawiającego, szpachli, podkładu wypełniającego, lakieru bazowego i lakieru bezbarwnego, obszar naprawy będzie znacznie większy niż obszar uszkodzenia. Zatem klasyfikacja zakresu naprawy powinna uwzględniać nie tylko miejsce uszkodzenia, ale również obszar potrzebny do prawidłowego polakierowania.