Każdy system kolorystyczny musi mieć zaplecze techniczne w postaci urządzeń mieszających i pomocniczych, pozwalających na przygotowanie receptury. W praktyce występuje kilka rodzajów systemów różniących się między sobą oraz wymagających różnego rodzaju sprzętu odstawczego i mieszającego. Nawet uproszczenie polegające na rozróżnieniu systemów wodorozcieńczalnych i konwencjonalnych nie daje szansy na odpowiednie przyporządkowanie „mieszalnika”.

Zacznijmy od regałów odstawczych dla systemów wodorozcieńczalnych. Te służą do gromadzenia butelek z monobazami na półkach i zależnie od producenta oraz wymagań występują w wersji ogrzewanej z termostatem oraz nieogrzewanej, osłonięte drzwiczkami z przezroczystego tworzywa lub bez osłony. W praktyce najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie regału ogrzewanego przesłoniętego drzwiczkami. Dzięki temu pigmenty umieszczone na regale mają zapewnioną stałą temperaturę, co wbrew pozorom jest niezwykle istotne. Pomińmy ekstremalny przypadek, kiedy w pomieszczeniu jest ujemna temperatura i pigmenty mogą się przemrozić. Ważne jest jednak, żeby komponenty miały stałą temperaturę ok. 20°C, bo wówczas ich gęstość jest optymalna i wpływa na dokładność przygotowania koloru. Należy pamiętać, że wychłodzenie zawartości butelek, np. nocą, powoduje, że po porannym podniesieniu temperatury otoczenia potrzebują czasu, żeby osiągnąć na powrót 20°C.
Systemy wodorozcieńczalne występują również w wersji wymagającej mieszania, a nie jak wspomniane wcześniej wstrząśnięcia. Bazy są pakowane w plastikowe puszki z mieszadłem. Najczęściej są to systemy wymagające zastosowania specjalnej żywicy, a na mieszalniku znajdują się gęste pigmenty. Zastosowanie znajduje tu typowy mieszalnik, jak w przypadku baz konwencjonalnych.
W przypadku baz potocznie nazywanych konwencjonalnymi lub rozcieńczalnikowymi zawsze istnieje konieczność zastosowania mieszalnika. Systemy różnią się od siebie gęstością pigmentów (największą mają te żywiczne), ale zawsze konieczne jest codzienne mieszanie. W tym przypadku urządzenia dzielą się na odstawcze, gdzie puszkę ustawia się na półce, oraz podwieszane, w których puszkę umieszcza się w specjalnych gniazdach.
Jak widać, trudno znaleźć uniwersalne urządzenie mieszające i w zasadzie każdy producent dostosowuje je do własnych potrzeb.
Kupując albo przyjmując w dzierżawę takie urządzenie, warto zapytać, czy w przypadku baz wodorozcieńczalnych oferuje ogrzewanie regulowane termostatem, a urządzeń mieszających – timer pozwalający zaprogramować mieszanie codziennie o określonej godzinie. Nie można zapominać, że wymiana pigmentu na mieszalniku każdorazowo wymaga pełnego cyklu mieszania. 
Pozostaje jeszcze sprzęt peryferyjny, niezbędny do przygotowania koloru.

Waga
Często zastanawiamy się, jaka waga jest najlepsza. Odpowiedź jest prosta: dokładna, bezawaryjna i wygodna. Wybierając wagę, należy zastanowić się, czy będzie skonfigurowana z programem, wtedy nie ma znaczenia, w jakim miejscu znajduje się wyświetlacz i z jaką dokładnością wyświetla dozę. Jeśli chcemy używać wagi niezależnie od komputera, należy wybrać najlepszą dla siebie opcję umieszczenia wyświetlacza. Może znajdować się obok szalki albo na specjalnym wysięgniku. Ważne jest też odpowiednie zabezpieczenie szalki przed brudem. Pamiętajmy również o regularnej kalibracji. Warto codziennie przeprowadzić automatyczną kalibrację, a przynajmniej raz w miesiącu kalibrację za pomocą certyfikowanego odważnika.

Stolik
Ważne, żeby miał optymalną wysokość i blat wykonany z blachy nierdzewnej pozwalającej na łatwe czyszczenie. Jednak nie mniej istotne jest zastosowanie wysięgnika do postawienia monitora i klawiatury. To bardzo pomaga w pracy i ma niebagatelne znaczenie podczas dozowania pigmentów.

Color box
Coraz więcej firm odchodzi od tego narzędzia na rzecz spektrofotometru, jednak cały czas jest ono ważnym elementem wyposażenia systemu kolorystycznego. Nie zamierzamy się rozwodzić na temat pasowalności fiszek do auta, bowiem w dzisiejszych czasach producenci samochodów nie przywiązują większej wagi do powtarzalności koloru karoserii nawet w tej samej partii produkcyjnej. Co więcej, często na jednym samochodzie mamy różne odcienie elementów, co jest efektem położenia zbyt cienkiej warstwy bazy i przebijającego podkładu, źle przygotowanych elementów plastikowych albo po prostu faktu, że pojazd był wcześniej naprawiany, często przedsprzedażnie. Ważne natomiast jest to, żeby receptura była wiernym odzwierciedleniem wzorca.
Color boxy różnią się od siebie zależnie od producenta, a fiszki występują w wersji coatingowej, poligraficznej i natrysku z receptury. Te ostatnie są oczywiście najdokładniejsze. Różnią się też wielkością, sposobem magazynowania i opisem.
Praktycznie każdy producent oferuje system kolorystyczny oparty na optymalnych dla niego urządzeniach mieszalnikowych i peryferyjnych. Należy oczywiście zwrócić uwagę na kilka aspektów, takich jak rodzaj i jakość fiszek w colorboxie, ogrzewanie regału czy ergonomię wagi i stolika. Warto jednak czasem, podpisując umowę z dostawcą, dopytać również o specyfikację urządzeń i peryferiów, a często o tym zapominamy.
Piotr Modzelewski, NOVOL