Naprawa opony jest usługą ekonomicznie uzasadnioną, dodatkowo wiąże się z ekologią, ponieważ do wyprodukowania 1 kg opony należy użyć ok. 3,5 kg ropy naftowej, nie wspominając o wymogach, które trzeba spełnić przy utylizacji zużytych opon.
Jednak podejmując się świadczenia usług napraw opon należy przede wszystkim zwrócić uwagę na poprawność ich wykonywania. Jednym z najważniejszych etapów przy wykonywaniu poprawnej naprawy opony jest właściwa jej weryfikacja, czyli ocena stanu technicznego opony oraz sprawdzenie, czy opona jest naprawialna i wykonanie naprawy jest ekonomicznie uzasadnione.
Przy tej okazji przypominamy, że nie wszystko da się naprawić. Zestawiamy w pierwszej kolejności podstawowe uszkodzenia, które eliminują oponę z naprawy, a tym samym z dalszej eksploatacji i kwalifikują się ją złomowania:
- rozwarstwienie elementów opony (odparzenia, wybrzuszenia),
- zużycie rzeźby bieżnika poniżej 1,6 mm (naprawa takich opon możliwa jest tylko, jeżeli opona nadaje się do bieżnikowania i będzie poddana temu procesowi),
- głębokie spękanie zewnętrznej warstwy gumy osłaniającej elementy konstrukcyjne opony (tzw. siatka starzeniowa) ,
- uszkodzenie elementów konstrukcyjnych stopki opony (np. nitek osnowy opony, drutówki),
- uszkodzenie gumy zewnętrznej lub wewnętrznej opony chemikaliami (rozpuszczalnikami),
- deformacje czoła opony spowodowane pęknięciem opasania,
- zmiany w postaci zaciemnienia, pofałdowania sproszkowanej gumy wewnątrz opony powstałej w wyniku jazdy bez powietrza.
Błędem byłoby zignorowanie przez warsztat istnienia którejkolwiek z powyższych sytuacji
Przekazując oponę do naprawy w warsztacie wulkanizacyjnym, klient oczekuje profesjonalizmu w wykonaniu tej czynności, gdyż opona jest niezwykle ważnym elementem pojazdu. Stanowi ona jedyny punkt styczności samochodu z nawierzchnią i determinuje bezpieczeństwo jazdy. Praktyka pokazuje jednak szereg błędów, jakie popełniane są podczas napraw opon. Lista jest długa, jednak warto uświadomić sobie skutki popełnianych błędów.
- Niestosowanie tabel doboru wkładów, czyli dobieranie wkładu naprawczego „na oko”
Pomijanie tabel doboru wkładów jest często występującym błędem w praktyce warsztatowej. Dobór wkładu „na oko” wynika z przeświadczenia pracownika co do słuszności własnego wyboru, podyktowanej doświadczeniem. W efekcie skutkować to może złym doborem wkładu naprawczego.
Należy pamiętać, że wskazany przez tabelę wkład jest obliczony tak, aby osiągnąć w 100% wytrzymałość naprawy uszkodzenia o określonych wymiarach, również podanych w tabeli. Źle dobrany wkład nie gwarantuje skuteczności i trwałości naprawy.
- Brak „oczkowania” uszkodzenia
Kolejnym ważnym punktem jest usunięcie uszkodzonych linek osnowy (tekstylnej lub stalowej) i precyzyjne ich zakończenie (stabilizacja w gumie). Trzeba pamiętać, aby podczas wycinania linek już uszkodzonych nie naruszać zdrowej struktury karkasu, gdyż powoduje to niepotrzebne jej osłabienie i zwiększa wymaganą wielkość materiału naprawczego.
- Brak właściwego przygotowania lejka uszkodzenia
Odpowiednio wykonany lejek gwarantuje zwiększenie punktów powierzchni potrzebnej do prawidłowej wulkanizacji oraz zapewni gumie jej elastyczność podczas eksploatacji.
- Brak wypełnienia kanału uszkodzenia i zabezpieczenia stalowych części opony przed powstaniem korozji
Przykładem jest stosowanie tylko łatek uniwersalnych do opon lub wkładu przy przebiciu gwoździowym.
- Niewłaściwy napęd szlifierski podczas przygotowania powierzchni uszkodzenia
Odpowiednia gradacja szorstkowania decyduje o trwałości połączenia wkład-butyl. Często w tym przypadku niewłaściwie dobrana jest prędkość obrotowa narzędzia.
- optymalna prędkość obrotowa podczas obróbki gumy to 2 500 obr./ min (szybkoobrotowa szlifierka zastosowana do szorstkowania gumy spowoduje jej spalenie!)
- prędkość obrotowa podczas usuwania uszkodzonych linek kordu stalowego to max. 25 000 obr./min.
- Zły stan narzędzi szlifierskich
Jakość czyli stan używanych w warsztacie narzędzi szorstkujących (pierścieni, ściernic, szczotek) odgrywa znaczącą rolę we właściwym przygotowaniu powierzchni uszkodzenia. Od sposobu obróbki powierzchni pod wkład oraz jakości narzędzia zależeć będzie bowiem jakość połączenia wkładu z butylem. Zużyte narzędzia spowodują niewystarczające przygotowanie powierzchni, co skutkować może odpadaniem wkładu.
- Stosowanie materiałów naprawczych pochodzących od różnych producentów.
Często bagatelizowana jest zasada stosowania wyłącznie kompleksowego systemu naprawczego danego producenta. Niejednokrotnie zdarza się mieszanie materiałów różnego pochodzenia (np. wkład naprawczy od jednego producenta, płyn wulkanizacyjny od innego wg uznania wulkanizatora). Skończyć się to może wypadaniem wypełnień lejka lub odpadaniem wkładu.
- Zaniedbanie koniecznego odtłuszczania powierzchni gumy przed naprawą, w przekonaniu oszczędności materiałów lub czasu
Stosowanie Liquid Buffera przed szorstkowaniem mechanicznym wyeliminuje zatłuszczenie gumy szorstkowanej, co na pewno zagwarantuje dobrą przyczepność materiałów naprawczych. Należy pamiętać, że Liquid Buffer nie zastępuje szorstkowania mechanicznego opony, a jedynie je ułatwia.
- Stosowanie produktów chemicznych niezgodnie z ich przeznaczeniem
Komentarze (0)