Wielu producentów pojazdów zdefiniowało swoje własne wymagania odnośnie płynów chłodzących. Doprowadziło to do powstania różnych standardów. Bardzo ważną kwestią jest fakt, że płynów tych nie można ze sobą mieszać! W najgorszym przypadku zmieszanie różnych płynów chłodzących może doprowadzić do poważnego uszkodzenia silnika. W artykule tym zostały wyjaśnione najważniejsze stosowane technologie.
Technologia OAT („Technologia Kwasów Organicznych“)
Płyny chłodzące w technologi OAT nie zawierają krzemianów i najczęściej są barwione na kolor czerwony. Płyny te są wykorzystywane głównie w przypadku chłodnic aluminiowych. Do produkcji wykorzystywany jest kwas organiczny.
Technologia SI-OAT lub IAT („Technologia Kwasów Nieorganicznych“)
Ten płyn chłodzący jest kwasem nieorganicznym. Jest on oparty na krzemianie, co oznacza że jest płynem chłodzącym zawierającym krzemian i można go rozpoznać po niebieskim lub niebiesko-fioletowym kolorze.
Technologia HOAT („Hybrydowa Technologia Kwasów Organicznych“)
Płyn chłodzący HOAT to hybrydowy płyn niezamarzający do chłodnic i jest barwiony na kolor pomarańczowy lub żółty. Hybrydowy płyn niezamarzający zawiera krzemian i łączy w sobie zalety dwóch pozostałych technologii płynów chłodzących.
Rozwój standardów
Grupa Volskwagena w sposób szczególny zaangażowała się w rozwój płynów chłodzących oraz dotyczących ich standardów (we współpracy z niemiecką firmą Haertol Chemie z Magdeburga). Dlatego nazwy zostały nadane przez VW. Standardy VW to: G11, G12, G12+, G12++, G13 oraz G12evo. Inną firmą zaangażowaną w rozwój była Grupa BASF (Glysanit), której standardami są: G05, G30, G33, G34, G40, GG40, G48, G64 i G65.
W przeszłości typowy płyn chłodzący zawierał tylko krzemiany (G11 lub G48). Chociaż krzemian chroni przed korozją aluminium (na elementach aluminiowych powstaje ochronna warstwa aluminiowo-krzemianowa), szybko ulega degradacji i musi być często wymieniany. W związku z tym, VW oraz inne firmy zaczęły stosować do ochrony przed korozją składniki organiczne zamiast krzemianów, ponieważ te pierwsze charakteryzują się większą trwałością.
Niebezpieczna mieszanka
Ponieważ te dwa standardy nie są kompatybilne, doszło do wielu nieporozumień ze względu na brak wiedzy oraz ignorowanie zaleceń. Po zmieszaniu G11 i G12 z jednej strony powstają agresywne kwasy, a z drugiej może dojść do zbrylenia płynu chłodzącego i zatkania układu chłodzenia. Dlatego został opracowany koncentrat G12+ (odpowiednik G30), który nie zawiera krzemianów, ale jest mieszalny z innymi.
Następnie pojawił się G12++ (odpowiednik Glysantin G40), który był stosowany we wszystkich pojazdach marki VW/ Audi. Miał mieć następujące przewagi nad G12+: lepszą ochronę przed korozją, wyższy punkt wrzenia (135°C), lepsze odprowadzanie ciepła, zastosowanie na cały okres eksploatacji w silnikach żeliwnych i aluminiowych.
W międzyczasie VW zastąpił płyn G12++ produktem G13, który nie bazuje na glikolu (otrzymywanym z ropy naftowej), lecz na glicerynie (z odpadów biologicznych), która jest tańsza dla VW (produkcja) oraz bardziej przyjazna dla środowiska, również ze względu na emisję CO2 podczas produkcji niższą o 11%. Najnowsza wersja G12evo zastąpiła w roku 2018 wersję G13. Ma lepsze parametry w porównaniu do G13, szczególnie w odniesieniu punktu zamarzania. Dlatego firma VW oferuje gotowy płyn chłodniczy G12evo pozwalający na zastosowanie bez rozcieńczania do temperatury -35°C. Standard 18 LC jest podobny do G12evo. Został opracowany według specjalnych wymagań niektórych producentów samochodów i jest przeznaczony do nowoczesnych pojazdów hybrydowych i elektrycznych.
Kiedy konieczne jest uzupełnienie
Wymaganą ilość płynu chłodzącego w konkretnym pojeździe można zazwyczaj znaleźć w jego instrukcji obsługi. Nawet kolory płynów chłodzących pochodzących od różnych producentów nie są jednoznacznym wskazaniem na użyte składniki. W przypadku wątpliwości należy skonsultować się z warsztatem.
Gdy odpowiedni płyn chłodzący nie jest dostępny, lepszym rozwiązaniem będzie dolanie czystej wody (przynajmniej w temperaturach powyżej zera). W takim przypadku, możliwie jak najszybciej należy uzupełnić lub wymienić płyn na odpowiedni.
Nie zaleca się pracy silnika na czystym koncentracie płynu chłodzącego, ponieważ zbyt wcześnie zamarza, a jednocześnie temperatura wrzenia jest za niska i odprowadzanie ciepła ograniczone. Niemniej jednak również w lecie nie należy rezygnować ze stosowania płynu chłodzącego, ponieważ chroni przed korozją i zanieczyszczeniem układu chłodzenia. Dlatego dla większości płynów chłodzących proporcja wody do koncentratu chłodzącego powinna wynosić pomiędzy 40:60 a 60:40.
Interwały wymiany
Płyn chłodzący ulega zużyciu. Część inhibitorów zostaje zużyta wraz z upływem czasu. Dlatego płyn chłodzący traci swoje właściwości w zakresie ochrony przed zamarzaniem, korozją oraz w zakresie smarowania i przewodności cieplnej. Może również pojawić się piana oraz osady. Trwałość płynu chłodzącego zależy od jego jakości oraz czystości całego układu chłodzącego. Zużycie przybiera szczególnego tempa w przypadku nieszczelności układu, lub gdy do wnętrza układu chłodzenia przedostają się spaliny (np. w wyniku uszkodzenia uszczelki pod głowicą). Dlatego należy regularnie sprawdzać stan i jakość płynu chłodzącego, a w razie konieczności wymieniać go.
Komentarze (0)