Aby najlepiej zobrazować funkcję sprężarki, trzeba pomyśleć o niej jak o ludzkim sercu. Podobnie jak serce, sprężarka jest odpowiedzialna za obieg czynnika chłodzącego i oleju, które są odpowiednikiem krwi i pozwalają na funkcjonowanie całego systemu.
Do sprężarki dostarczany jest gaz o niskiej temperaturze i pod niskim ciśnieniem, który w wyniku sprężania jest przetwarzany na gaz o wysokiej temperaturze i wysokim ciśnieniu. Następnie gaz ten trafia do skraplacza, gdzie w wyniku procesu fizycznego zamienia się w ciecz o wysokiej temperaturze. Ta ciecz, przemieszczając się przez zawór rozprężny, zaczyna zamieniać się w parę o niższej temperaturze i niskim ciśnieniu. Kolejnym elementem układu jest parownik, w którym substancja zamienia się w całości w gaz o niskiej temperaturze i pod niskim ciśnieniem, ponownie trafiając do sprężarki.
Powietrze – pochodzące z zewnątrz, jak i z wnętrza (w przypadku włączonej recyrkulacji) – przepływając przez parownik, jest schładzane. Schłodzone powietrze trafia do wnętrza pojazdu, zapewniając pasażerom komfort w trakcie podróży.
Firma Delphi była pierwszym dostawcą systemu klimatyzacji, który w 1956 roku znalazł zastosowanie w pojeździe. O wysokiej jakości sprężarek tej firmy świadczy m.in. fakt, że wskaźnik występujących usterek jest niższy niż 1 na tysiąc wyposażonych w nie pojazdów. Producent zapewnia również o szczelności, z czym wiąże się utrata czynnika chłodzącego nie większa niż 0,45 kg w okresie 40 lat.
Sprężarki są istotną częścią systemu klimatyzacji. Zajmują one drugie miejsce pod względem poboru energii w samochodzie. Ze względu na ich niską wagę, sprężarki Delphi są w stanie ograniczyć zużycie energii o ok. 15.%, a tym samym znacząco zmniejszyć zużycie paliwa.
Sprężarka jest pompą napędzaną z wału korbowego silnika przy pomocy paska, odpowiedzialną za sprężanie gazu powstałego z odparowania czynnika chłodzącego w parowniku. Jeśli w jakimkolwiek przypadku sprężarka sprężałaby ciecz, uległaby natychmiastowemu uszkodzeniu.
Układ klimatyzacji składa się z dwóch obwodów – wysokiego i niskiego ciśnienia. Szerzej można powiedzieć o funkcji tłoczenia i zasysania. Na wejściu do sprężarki zasysany jest czynnik chłodzący w postaci gazu pod niskim ciśnieniem. Następnie, na wyjściu ze sprężarki, gaz tłoczony jest do skraplacza pod wysokim ciśnieniem.
Dwa główne typy sprężarek to sprężarki tłokowe o stałej i zmiennej pojemności skokowej. Technologia zmiennej pojemności skokowej (CVC) ma obecnie szerokie zastosowanie w sprężarkach przeznaczonych na rynek części motoryzacyjnych.
Standardowe rozwiązanie to takie, w którym tłoki są na stałe przymocowane do tarczy korbowodowej. Zdjęcie powyżej pokazuje konstrukcję sprężarki Delphi typu CVC.
Proszę zwrócić uwagę na tłoki wykonane z bardzo lekkich materiałów – mogą one łatwo przesuwać się wewnątrz sprężarki, ponieważ nie są przymocowane na stałe do tarczy. Tarcza krzywkowa przesuwa tłoki za pomocą wycięcia w ich korpusach. Wyeliminowane są zatem elementy łączące tłoki z tarczą. Takie rozwiązanie zapewnia niższą wagę sprężarki, ograniczenie tarcia, emisji ciepła i strat energii, a tym samym – uzyskanie optymalnej wydajności. Te wszystkie czynniki znacząco wpływają na cichszą pracę i dłuższą żywotność sprężarki z tą technologią.
W jednym modelu pojazdu można stosować wymiennie technologie – standardową i CVC Delphi.
Komentarze (0)