Diagnostyka

 Standardem w układach wtrysku benzyny jest określanie jednej, średniej, dawki paliwa dla wszystkich cylindrów silnika.
 Podstawową przyczyną nierównomiernego dawkowania paliwa jest zanieczyszczenie wtryskiwaczy. To normalny proces, ale nie postępuje równomiernie we wszystkich wtryskiwaczach – patrz wtryskiwacze od 4 do 7 (rys. 4). Proces ten przebiega szybciej w samochodach zasilanych gazem LPG. Innymi przyczynami mogą być: zwiększone opory ruchu iglicy wtryskiwacza, zablokowanie iglicy wtryskiwacza, uszkodzenie cewki elektrycznej lub układu sterowania wtryskiwacza w sterowniku.

4. Niewłaściwa jakość paliwa. Jej bezpośrednie wykrycie nie jest możliwe. Na złą jakość paliwa mogą wskazywać takie objawy, jak: trudny rozruch zimnego lub nagrzanego silnika, tzw. twarda praca silnika ZS, spalanie stukowe, przerywanie lub gaśnięcie silnika, pogorszenie osiągów samochodu i wiele innych.
 W przypadku silnika przystosowanego do zasilania mieszanką bezwodnego etanolu i benzyny (w tych paliwach stosunek etanolu do benzyny jest różny) niewłaściwa praca silnika może być spowodowana nieprawidłowym wykrywaniem udziału etanolu w benzynie przez tzw. Flex Fuel Sensor.
 Dla informacji dodam, że w każdej benzynie może być do 5% etanolu. Jeśli jest go więcej, oznaczenie paliwa rozpoczyna się literką E, po której jest liczba określająca procentowy udział bezwodnego etanolu w paliwie.

5. Brak lub „niepewne” połączenie sterownika silnika z biegunem „plus” lub „minus”.

7. Mechaniczne przyczyny nieszczelności cylindrów silnika. Mimo rozbudowanych systemów diagnostycznych nie ma innej metody oceny szczelności cylindrów niż pomiar ciśnienia sprężania lub wykorzystanie do tego celu sprężonego powietrza.
 System diagnostyki pokładowej każdego samochodu od rocznika 2001 i niektórych z 2000 r. wykrywa tylko nieprawidłowe przebiegi procesów spalania w poszczególnych cylindrach silnika, zwane popularnie „wypadaniami zapłonów”. Do tego celu wykorzystywane są metody oparte na analizie chwilowej prędkości kątowej wału korbowego – patrz rys. 5 i 6. Jeśli zostaną wykryte nieprawidłowe przebiegi procesów spalania (patrz przykład na rys. 6), kod usterki poinformuje o tym, ale do diagnosty należy wykrycie przyczyny. Możliwe są uszkodzenia z trzech grup: układu zapłonowego, układu paliwowego lub mechaniczne przyczyny nieszczelności cylindra.

Nie zostały spełnione warunki do rejestracji kodu usterki
Jest to sytuacja, w której usterka istnieje, system diagnostyczny ją wykrywa, ale jeszcze nie zapisuje kodu usterki, który o niej informuje. Myśli, jakaś usterka była, ale drobna i jeszcze nie wpłynęła istotnie na pracę silnika. Mówimy wówczas o sytuacji, gdy dla systemu diagnostycznego nie zostały spełnione warunki do rejestracji kodu usterki.
Spójrzmy do tabeli. Zazwyczaj diagnosta odczytuje testerem diagnostycznym ze sterownika tylko kod usterki i jego opis. Ale z każdym kodem usterki wiążą się także inne informacje:
- warunki wykonania monitora, czyli informacja o warunkach, jakie muszą zostać spełnione, aby procedura kontrolna, nazywana w systemach diagnostycznych monitorem, sprawdziła przebieg określonego procesu (np. spalania), sprawność układu lub elementu układu; w przykładzie z tabeli wystarczy, aby silnik pracował, ale są monitory, które wymagają jednoczesnego spełnienia kilku warunków;
- definicja kodu usterki, czyli informacja o warunkach, jakie muszą zostać spełnione, aby monitor systemu diagnostyki pokładowej uznał, że usterka występuje lub przeciwnie – uznał, że usterka nie występuje.

Tabela. Przykład dwóch różnych definicji kodu usterki o tym samym kodzie i opisie na przykładzie informacji technicznej firmy Ford    

Norma, w której jest wykaz kodów usterek i ich opisów, nie określa, w jaki sposób monitor ma wykonywać test, aby wykryć ewentualną usterkę. Nie podaje również definicji kodów usterek – ustalają je producent samochodu i firma, która dostarcza system sterowania silnikiem. To, czy system diagnostyczny prawidłowo kontroluje sprawność silnika i jego układów, jest sprawdzane podczas badań homologacyjnych samochodu – pomińmy jak.
Jest więc pewna dowolność w definiowaniu kodów usterek. Jeden producent samochodu może wykorzystywać kody usterek o różnych definicjach, dlatego w tabeli rozróżniłem kod usterki typu „A” lub „B”. Różnice w definicji tego samego kodu usterki mogą być również pomiędzy producentami samochodów. Jak się to przekłada na praktykę w serwisie?