Rys. 7. Wykorzystanie tlenu z powietrza, obecnego w mieszance ubogiej (patrz rys. 4), tylko w procesie spalania w komorze spalania silnika i łącznie – w procesie spalania w komorze spalania silnika i w procesie przywracania równowagi termodynamicznej pomiędzy składnikami spalin, na powierzchni warstwy katalitycznej czujnika tlenu. Oznaczenia na rysunku: A – tlen wykorzystany w procesie spalania paliwa w komorach spalania silnika; B – tlen niewykorzystany w procesie spalania paliwa w komorach spalania silnika, ale potrzebny do tego procesu; C – tlen potrzebny w procesie spalania, ale związany z azotem z powietrza, w postaci tlenków azotu (NOX), w komorach spalania silnika i część tlenu zbędnego w procesie spalania, ale również związana z azotem z powietrza, w postaci tlenków azotu (NOX), w komorach spalania silnika; E – tlen niepotrzebny w procesie spalania i niezwiązany z azotem z powietrza, w postaci tlenków azotu (NOX); D – tlen obecny w ubogiej mieszance paliwowo-powietrznej, zapewniający całkowite i zupełne spalenie paliwa. N(O2) – nadmiar tlenu w mieszance zasilającej silnik to ilość tlenu, którą należy ująć z ubogiej mieszanki paliwowo-powietrznej, aby zawartość tlenu była taka sama jak w mieszance stechiometrycznej, co zapewni całkowite i zupełne spalenie paliwa oraz pozbawi ubogą mieszankę paliwowo-powietrzną nadmiaru tlenu. Niewykorzystany w procesie spalania tlen może utrudnić spalanie w komorach spalania silnika oraz znacząco obniża skuteczność oczyszczania spalin z tlenków azotu (NOX) przez trójfunkcyjny konwerter katalityczny. Analizatorem spalin można zmierzyć sumę zawartości tlenu B i E w spalinach